Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 października 2017 r., sygn. I SA/Po 825/17

Opłata skarbowa; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2017 r. sprawy ze skargi [...] z siedzibą w Warszawie na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty skarbowej I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Prezydenta Miasta [...] na rzecz skarżącej [...] kwotę [....],- zł ([....] złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. WSA/wyr. 1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

W dniu [...] sierpnia 2014 r. P. w W. wniosła skargę na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaną przez Prezydenta Miasta w dniu [...] maja 2014 r. w przedmiocie opłaty skarbowej.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle stanu faktycznego sprawy, w której w dniu [...] marca 2014 r. skarżąca złożyła wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie dotyczącym zasadności poboru opłaty skarbowej. Przedstawiając we wniosku stan faktyczny, wnioskodawczyni wyjaśniła, że prowadzi szereg rachunków bankowych, na które przekazywane są świadczenia z ubezpieczeń społecznych, w tym świadczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z art. 101 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz.1440 ze zm.; dalej: "ustawa emerytalna") prawo do świadczeń emerytalno-rentowych ustaje wraz ze śmiercią osoby uprawnionej. Niekiedy, z uwagi na brak informacji o zgonie świadczeniobiorcy, organy rentowe przekazują na rachunki prowadzone przez skarżącą świadczenia także za okresy przypadające po śmierci uprawnionego. Takie świadczenia są kwalifikowane jako nienależnie pobrane w rozumieniu art. 138 ust. 2 i 3 ustawy emerytalnej. Przepis ten nakłada na banki obowiązek zwrotu organom rentowym kwot świadczeń przekazanych za miesiące następujące po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć świadczeniobiorcy. Zwrotu dokonuje się na wniosek organu rentowego. Bank po otrzymaniu wezwania organu rentowego, wystosowanego w trybie art. 138a ustawy emerytalnej, wskazuje osoby, na rzecz których zostały zadysponowane środki pochodzące z nienależnego świadczenia, powołując się przy tym na art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.; dalej: "P.b."). W niektórych sytuacjach organy rentowe kwestionują to, że osoby wskazane przez Bank w trybie art. 55 ust. 3 P.b. były osobami "uprawnionymi" i w drodze decyzji administracyjnej zobowiązują Bank do zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń przekazanych na rachunek prowadzony przez Bank. W takich przypadkach Bank, reprezentowany przez radców prawnych, wnosi często odwołanie od decyzji w tym przedmiocie. Do odwołań w tego typu sprawach, wnoszonych za pośrednictwem organu rentowego, dołączane są odpisy lub oryginały pełnomocnictw udzielonych radcom prawnym, którzy reprezentują Bank. Bank jest również często wzywany do udziału w charakterze zainteresowanego w postępowaniu sądowym zainicjowanym odwołaniem od decyzji zobowiązującej do zwrotu nienależnego pobranego świadczenia, wniesionego przez osoby, które Bank wskazał w trybie art. 55 ust. 3 P.b. W takich przypadkach odpisy lub oryginały pełnomocnictw dla radców prawnych reprezentujących Bank są dołączane do pism składanych bezpośrednio do sądu.