Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 października 2017 r., sygn. II SA/Łd 435/17

Prawo miejscowe

Dnia 17 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2017 roku sprawy ze skarg K. R. i K. P. na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 22 grudnia 2009 r. nr XLIX/1444/09 w przedmiocie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działki o numerze ewidencyjnym [...] i [...] w gminie Błaszki, obręb [...], stanowiących własność K. R. oraz w zakresie obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym [...] w gminie Łask, obręb [...], stanowiącej własność K. P.; 2. oddala skargę K. R. w pozostałej części; 3. zasądza od Sejmiku Województwa Łódzkiego na rzecz K. R. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4. zasądza od Sejmiku Województwa Łódzkiego na rzecz K. P. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS

Uzasadnienie

Pismem z dnia 8 maja 2017 r. K.R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 22 grudnia 2009 r. nr XLIX/1444/09 (zmienioną uchwałą nr XX/367/12) w sprawie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie zarzucając sprzeczność z prawem powstałą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2015 r. w sprawie sygn. akt P 19/13. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że w dniu 5 kwietnia 2017 r. do Sejmiku wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W dniu 6 maja 2017 r. w odpowiedzi doręczono skarżącemu pismo informujące, iż Sejmik uchwałą z dnia 28 kwietnia 2017 r. nr XXXVII/485/17 odmówił zmiany bądź uchylenia skarżonego aktu. Następnie K.R. wyjaśnił, że w dniu 22 grudnia 2009 r. Sejmik Województwa Łódzkiego podjął uchwałę w sprawie podziału województwa na obwody łowieckie, za pomocą której utworzono między innymi obwód nr [...] administrowany przez Koło Łowieckie A nr [...] w B. Na terenie tego obwodu, w obrębie geodezyjnym [...] S. (gmina B.) znajdują się działki rolne o nr 86 i 109, których skarżący jest właścicielem. Podstawą prawną podjęcia uchwały Sejmiku nr XLIX/1444/09 był art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie, który w dniu 22 stycznia 2016 r. utracił moc obowiązującą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 r. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 27 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie z art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP polegającą na upoważnieniu do objęcia reżimem obwodu łowieckiego nieruchomości bez zapewnienia jej właścicielowi odpowiednich środków ochrony praw w sytuacji sprzeciwu wobec wykorzystywania należącej do niego nieruchomości na cele związane z organizacją i prowadzeniem polowań na zwierzęta. Skarżący podkreślił, że zaskarżona uchwała została podjęta w sposób naruszający konstytucyjne prawa i wolności skarżącego, któremu nie została zapewniona prawnie skuteczna możliwość sprzeciwienia się włączeniu posiadanej nieruchomości do obwodu łowieckiego, jak wymaga tego art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Ponadto, podstawa do jej wydania odpadła. Zdaniem skarżącego powoływanie się przez Sejmik na stanowiska wydawane czy to przez Rządowe Centrum Legislacji, czy Ministerstwo Środowiska jest nietrafne. Interpretacje takie nie stanowią obowiązującego źródła prawa i oparte są na błędnym założeniu, że uchwała dotycząca podziału województwa na obwody łowieckie miała charakter "jednorazowy" i "skonsumowała się" po wejściu w życie. Taka interpretacja oznaczałaby, że wyrok Trybunału jest w istocie martwy i nie wywołuje żadnych skutków dla właścicieli nieruchomości, których prawa własności są naruszane.