Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 października 2017 r., sygn. II SA/Łd 575/17

Ochrona zwierząt

Dnia 17 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2017 roku sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] znak: [...] Burmistrz A, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tj. Dz. U. z 2013 r., nr 106, poz. 856 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, orzekł o czasowym odebraniu E. K. trzech psów oraz dwóch koni oraz przekazaniu psów do schroniska A, a koni - do gospodarstwa rolnego. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł E. K., zarzucając, że jest ona błędna albowiem opisana w niej sytuacja nie miała miejsca.

Następnie pismem z dnia 19 kwietnia 2017r. E. K. uzupełnił swoje odwołanie podnosząc, iż organ I instancji nie poczynił ustaleń w przedmiocie zaistnienia przesłanki z art. 6 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. z 2013, poz. 856 z późniejszymi zmianami), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i orzekło co do istoty sprawy tj. o czasowym odebraniu E. K. konia i przekazaniu go do gospodarstwa rolnego. Organ ustalił, że podczas kontroli stwierdzono, że trzy dorosłe psy utrzymywane były na około jednometrowych łańcuchach, jeden w metalowej beczce, drugi bez żadnego schronienia, a trzeci (suka ze szczeniakiem). W stodole bez dostępu do światła dziennego. Jeden z psów utrzymywany był w kojcu bez budy i stał we własnych odchodach, inny pies biegał luźno po posesji i nie miał żadnego schronienia. Psy trzymane na łańcuchach na szyjach miały tylko łańcuch a nie obrożę, co powodowało otarcia u psów. Żaden pies nie miał nie miał dostępu do wody oraz pokarmu. Psom nie zapewniono właściwego schronienia, które chroniłoby psy przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Psy były zapchlone i zarobaczone, nie otrzymywały odpowiedniego dla gatunku pokarmu. Właściciel nie posiadał żadnej dokumentacji potwierdzającej szczepienie przeciwko wściekliźnie czy leczenie psów, co świadczy, że nie zapewniał zwierzętom opieki weterynaryjnej. Wszystkie psy utrzymywane były w warunkach rażącego niechlujstwa i zaniedbania, z naruszeniem ich dobrostanu Dwa konie utrzymywane były w ciemnej stodole bez dostatecznego dostępu do światła dziennego; jeden z koni był przywiązany w boksie na około jedno metrowym sznurze, co uniemożliwiało zwierzęciu swobodne poruszanie się; drugi z koni cierpiał z bólu z powodu zaawansowanej choroby pęcin (grudy) nieleczonej od około dwóch lat. Choroba ta została wywołana przez utrzymywanie konia w niewłaściwych warunkach bytowania, w rażącym niechlujstwie i zaniedbaniu, zwierzę z bólu nie mogło się normalnie poruszać. Według oświadczenia właściciel wykorzystywał mimo choroby konia do ciężkich prac w polu. Konie nie miały zapewnionego dostępu do wody. W pomieszczeniu były liczne ostre elementy mogące powodować urazy i kontuzje u zwierząt. Właściciel nie posiadał żadnej dokumentacji poświadczającej leczenie konia. Zwierzęta gospodarskie oraz domowe utrzymywane były w warunkach rażącego niechlujstwa i zaniedbania, a także w sposób uniemożliwiający im właściwą realizację zachowań gatunkowych. Mając na uwadze powyższe organ stwierdził, że E. K. naruszył następujące normy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt: art. 6 ust. 2 pkt 3 - używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból; art. 6 ust. 2 pkt 7 - używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć; art. 6 ust. 2 pkt 10 - utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji; art. 6 ust. 2 pkt 19 - utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku (art. 6 ust. 2 pkt 19 ww. ustawy); art. 9 ust. 1 - kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody; art. 9 ust. 2 - zabrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu, przy czym długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m; art. 12 - kto utrzymuje zwierzęta gospodarskie jest obowiązany do zapewnienia im opieki i właściwych warunków bytowania. Zdaniem organu powyższe świadczy, że E. K. znęcał się nad odebranymi mu zwierzętami. Jednocześnie organ podkreślił, że w sprawie miało miejsce fizyczne odebranie trzech psów oraz dwóch koni, zatem podstawą wydania zaskarżonej decyzji jest nie tyle powołany przez organ I instancji art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, tylko norma określona w art. 7 ust. 3 tej ustawy. Zauważył, że decydujące znaczenie dla wydania prawidłowej decyzji w oparciu o tę normę ma ustalenie dodatkowych przesłanek w postaci stanu zagrożenia życia zwierzęcia (zwierząt) lub zagrożenie zdrowia. Kolegium wyjaśniło, że akta sprawy zawierają opinię Z-cy Powiatowego Lekarza Weterynarii w Z., który po opisie zastanego stanu faktycznego stwierdza, że "dalsze przebywanie zwierząt stworzy zagrożenie dla ich zdrowia i życia". Stanowisko to znajduje potwierdzenie w notatce służbowej sporządzonej przez obecnego w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu 7 kwietnia 2017r. Prezesa [...] Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Wobec tego, że stan zwierząt zagrażał ich życiu lub zdrowiu, Burmistrz A zobligowany był do wydania kwestionowanej przez odwołującego się decyzji. Jednocześnie Kolegium wskazało, że po wydaniu przez organ I instancji decyzji wpłynęła informacja, według której w dniu 25 kwietnia 2017 r. E. K. zrzekł się nieodpłatnie na rzecz Gminy A. jednego konia oraz trzech psów, w konsekwencji czego koniecznym było uwzględnienie tej okoliczności w decyzji Kolegium.