Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 października 2017 r., sygn. II SA/Kr 489/17

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Beata Stefańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2017 r. sprawy ze skargi R. K. w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie IISA/Kr 277/09 skargę oddala.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Kr [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi [...] [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia 28 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; określił, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana oraz zasądził od Inspektor Nadzoru Budowlanego na rzecz strony skarżącej [...] [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę [...]zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2017 r. R. K. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym wyrokiem WSA w Krakowie. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono wydanie w sytuacji nieważności postępowania na zasadzie art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a tj. pozbawienia możności działania strony na skutek naruszenia przepisów prawa tj. art. 73 § 4 P.p.s.a., poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że doszło do skutecznego doręczenia zastępczego, odpisu skargi i zawiadomienia o terminie posiedzenia przed Wojewódzkim Sądem Admiracyjnym w K., a także, że doszło do skutecznego doręczenia ww. wyroku w sytuacji, gdy wszystkie pisma zostały wysłane na nieprawidłowy adres strony, który nie był jej adresem do doręczeń (ani nawet adresem zamieszkania), gdyż w pismach kierowanych przez skarżącego do instytucji państwowych, strona wskazała, iż zamieszkuje na ul. [...], [...], a adresem do korespondencji jest adres na ul. [...], 30 - 109 K., a nie jak zostało wysłane przez Sąd na adres: ul. [...], [...], pod którym to adresem strona nigdy nie zamieszkiwała jak również nie wskazywała go, jako adresu do doręczeń, w rezultacie doprowadziło to do dostarczenia i awizowania przesyłki na niewłaściwy adres, co uniemożliwiło stronie zapoznanie się z treścią zawiadomienia o terminie posiedzenia i wzięcia udziału w tym posiedzeniu, a także do pozbawienia skarżącego możliwości zapoznania się z treścią orzeczenia, a w konsekwencji do pozbawienia strony możności działania w sprawie tj. zapoznania się z teścia wyroku, a w razie naruszenie przez Sąd przepisów prawa materialnego lub naruszenia przepisów prawa procesowego mającego wpływ na wynik sprawy do złożenia w ustawowym terminie skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jednocześnie zaskarżono w całości powołany wyrok wnosząc o jego uchylenie i merytoryczne rozpoznanie sprawy tj. oddalenie skargi W uzasadnieniu skargi podano, że w przedmiotowej sprawie niewątpliwie doszło do naruszenia przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 73 § 4 P.p.s.a. wskutek czego skarżący został pozbawiony możności działania w sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie sygn. akt II SA/Kr [...] przesyłał wszystkie pisma na niewłaściwy adres do doręczeń. Dotyczy to zarówno zawiadomienia o terminie posiedzenia jak również odpisu wyroku z dnia 27 kwietnia 2009 r. W rezultacie doszło do błędnego zastosowanie przez Sąd instytucji fikcji doręczenia, gdyż po upływnie terminu o którym mowa w § 4 art. 73 P.p.s.a. pisma zostały złożone do akt sprawy ze skutkiem doręczenia lecz było to następstwem wysłania zawiadomienia o terminie posiedzenia oraz odpisu wyroku na niewłaściwy adres skarżącego. W konsekwencji spowodowało to pozbawienie strony możności działania w sprawie tj. udziału w posiedzeniu Sądu oraz zapoznania się z treścią ww. pism w tym przede wszystkim wyroku a w konsekwencji jego zaskarżenia. W rezultacie dopiero 13 stycznia 2017 roku skarżący przeglądając akta administracyjne w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego w B. natrafił, na odpis wyroku z dnia 27 kwietnia 2009 r. Strona powzięła wtedy informację, iż przedmiotowe postępowanie zostało zakończone prawomocnym wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2009 roku. W dalszej części skargi wniesiono o uchylenie wyroku o sygn. akt II SA/Kr [...], a w konsekwencji oddalenie skargi [...] sp. z o.o. w W. z dnia 2 stycznia 2009 roku, bowiem zaskarżone decyzje tj. decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 28 listopada 2008 roku utrzymująca wcześniejszą decyzję PINB w B. z dnia 8 marca 2007 roku nakazująca inwestorowi [...] sp. z o.o. w W. są prawidłowe. Zostały one wydane w sprawie administracyjnej, której przedmiotem jest badanie legalności istnienia stacji telefonii komórkowej [...] nr [...] [...] drogą dojazdową zlokalizowaną na dz. Nr [...] i [...] w miejscowości P. D. gm. N. W. wobec ostatecznego uchylenia pozwolenia na budowę tej stacji. Istotnym jest, że pomimo, że inwestor w chwili budowania posiadał pozwolenie na budowę tego obiektu to decyzja ta został uchylona i ostatecznie wyeliminowana z obrotu prawnego a równocześnie obiekt i jego usytuowanie jest niezgodne z prawem, bowiem jest z sprzeczne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.