Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 13 października 2017 r., sygn. II SA/Go 278/17

Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Asesor WSA Jarosław Piątek Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2017 r. sprawy ze skarg Koła Łowieckiego "W" i Koła Łowieckiego "D" o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Go 710/16, ze skarg K.K., Z.K., I.S. i D.S. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 11 lutego 2008 r. nr XIX/168/2008 w sprawie podziału województwa na obwody łowieckie oddala skargi o wznowienie postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2016 roku (sygn. akt II SA/Go 710/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp., po rozpatrzeniu sprawy ze skargi K.K., Z.K., I.S. i D.S. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 11 lutego 2008 roku nr XIX/168/2008 w sprawie podziału województwa na obwody łowieckie stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej obwodów łowieckich [...], określonych w załączniku do tej uchwały. Nadto zasądzono od Sejmiku Województwa na rzecz skarżących zwrot kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że podstawę prawną wniesienia skarg przez wyżej wymienionych skarżących stanowił przepis art. 90 ust. 1 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie wojewódzkim (tj. Dz.U. z 2016r., poz. 486). Zgodnie z tym przepisem, każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu organu samorządu wojewódzkiego, który wydał przepis do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego. Grunty stanowiące wspólność majątkową małżonków K. i małżonków S. zostały włączone do obwodów łowieckich nr [...]. Podstawę prawną podjęcia przez Sejmik Województwa zaskarżonej uchwały stanowił przepis art. 27 ust. 1-3 ustawy z dnia Prawo łowieckie. Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 roku w sprawie P 19/13 (Dz.U. 2014.951) przepis art. 27 ust. 1 powołanej ustawy został uznany za niezgodny z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Zgodnie z tym wyrokiem przepis art. .27 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie utracił moc z dniem 22 stycznia 2016 roku. Konsekwencją derogacji przepisu art. 27 ust. 1 prawa łowieckiego jest to, że podstawa prawna wydanej uchwały, od samego początku nie odpowiadała standardom konstytucyjnym, ingerując nieproporcjonalnie w prawo własności prywatnej. To z kolei prowadzi wprost do konieczności stwierdzenia na podstawie art. 174 § 1 p.p.s.a. nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej obwodów nr [...], w skład których wchodzą nieruchomości skarżących. Nadto Sąd wskazał, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 prawa łowieckiego obwód łowiecki winien stanowić obszar gruntów o ciągłej powierzchni , zamkniętej jego granicami, nie mniejszej niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa. Ograniczenie się przy stwierdzeniu nieważności uchwały tylko do działek skarżących, a nie obwodów, w skład których wchodzą spowodowałoby, że pozostała część obwodów łowieckich utraciłaby przymiot ciągłości, a zatem nie spełniałyby wymogów ustawowych.