Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 października 2017 r., sygn. I SA/Gd 1119/17

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść (spr.), Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi R. M.Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z dnia 22 maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...] decyzją z dnia 22 maja 2017 r., po rozpatrzeniu odwołania R. Z. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia 14 października 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako "u.p.t.u.".

Decyzja ta zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] wszczął postępowanie kontrolne wobec R. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "A", w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne, miesięczne okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r.

W toku kontroli, mając na względzie zgromadzony materiał dowodowy wskazujący na nieprawidłowości w zakresie odliczenia przez podatnika podatku naliczonego z faktur, w których jako dostawców i usługodawców wskazano firmy: "B" w W. oraz "C" w T., organ kontroli skarbowej, działając na podstawie art. 193 § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 t.j.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako o.p., sporządził protokół z badania ksiąg podatkowych, w którym stwierdził, że prowadzone przez stronę ewidencja nabyć za kontrolowany okres nie może zostać uznana za dowód tego, co wynika z dokonanych w niej zapisów.