Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 września 2017 r., sygn. I SA/Wr 448/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA - Anetta Chołuj, Sędzia WSA - Daria Gawlak - Nowakowska, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 września 2017 roku sprawy ze skargi: J. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: opłaty paliwowej za listopad 2013 roku oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 marca 2017 r. Nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z 4 kwietnia 2016 r. nr 454000-UAGR.861.5.2016.5.MM określającą J. M. - prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą A. - opłatę paliwową za listopad 2013 r. w wysokości 2.599,00 zł.

Jak wynikało z akt sprawy J. M. w badanym okresie rozliczeniowym prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A. - w zakresie sprzedaży detalicznej oleju napędowego na Stacji Paliw w W./ k.P..

W toku przeprowadzonej u niego kontroli podatkowej ujawniono, że był on w posiadaniu oleju napędowego z nieznanego źródła, znajdującego się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, od którego na wcześniejszym etapie obrotu nie odprowadzono należnego podatku akcyzowego i opłaty paliwowej. Dotyczyło to zakupu towarów udokumentowanych fakturami wystawionymi przez firmę "B." Sp. z o.o. z/s we Wrocławiu ul. [...] (dalej: Spółka). Dalsze czynności dowodowe zgromadzone w postępowaniu dotyczącym podatku akcyzowego (włączone do akt tej sprawy) wykazały, że transakcje z tym podmiotem nie dokumentują rzeczywistości.

Uzasadniając nierzetelność opisanych transakcji organ podatkowy wskazał, że Spółka "B." nie prowadziła w tym czasie działalności gospodarczej, od listopada 2009 r. nie składała deklaracji VAT - 7 oraz deklaracji CIT -8. Od 6 lipca 2011 r. w Spółce został ustanowiony kurator w osobie E.M., która oświadczyła, że w 2013 r. Spółka nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie składała deklaracji podatkowych i nie sprzedawała paliw płynnych. Poza wskazaniem w KRS na miejsce siedziby Spółki, w rejestrze tym nie odnotowano innych danych. Z wyroku Sądu Rejonowego w L. z 9 listopada 2006 r. wynika, że Spółka została zobowiązana do wydania na rzecz innego podmiotu nieruchomości zabudowanej m.in. stacją paliw. Brak prowadzenia działalności gospodarczej potwierdził też ówczesny prezes Spółki Z. M. (zmarły 9 grudnia 2009 r.), który w piśmie z 21 października 2009 r. kierowanym do Sądu Apelacyjnego w Warszawie, wyjaśniał, że Spółka nie prowadzi już żadnej działalności operacyjnej, nie posiada też nieruchomości, na której znajduje się stacja paliw. Pozyskano także zeznania wspólników spółki - D.R., M.Ś., J.T., D.M., które wyjaśniły, że Spółka od 2010 r. nie prowadzi działalności, jest w niej ustanowiony kurator, ich zeznania nie potwierdziły też współpracy Spółki ze Skarżącym. Organ podatkowy wskazał na zeznania E.F., która w Spółce była odpowiedzialna za wystawianie faktur, a której podpis widniał na dokumentach otrzymanych przez Skarżącego. Zeznała ona, że była zatrudniona w Spółce wyłącznie w latach 2004 - 2007 na umowę o pracę, od 2007 r. była zatrudniona w innej spółce, w związku z tym nie ma wiedzy o działalności Spółki w 2013 r. Świadek stwierdziła, że na okazanych jej dokumentach (fakturach sprzedaży paliwa na rzecz Skarżącego mających pochodzić od Spółki) nie widnieją jej podpisy - zostały one sfałszowane a widniejąca na nich pieczątka jest podobna do tej, jaką miała w czasie zatrudnienia w Spółce w 2007 r. Organ podatkowy stwierdził, że opisane fakty dowodzą, że faktury wystawione przez Spółkę na rzecz Skarżącego nie dokumentują rzeczywistości. Jednocześnie przeprowadzone czynności nie dały podstaw do zakwestionowania sprzedaży przez Skarżącego paliwa w ilościach wykazanych w fakturach. Organ podatkowy dokonał też weryfikacji dokumentacji źródłowej Skarżącego oraz bilansu obrotu olejem napędowym wykazując, że nierzetelne faktury zakupu oleju od Spółki B. służyły wyłącznie uwiarygodnieniu obrotu paliwem niewiadomego pochodzenia, a zatem od paliwa wykazanego w spornych fakturach Skarżący zobowiązany był do zapłaty zarówno podatku akcyzowego jak i opłaty paliwowej. Ustalenia te legły u podstaw decyzji, wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego w W. z 17 listopada 2015 r. określającej Stronie zobowiązanie w podatku akcyzowym za listopad 2013 r. w kwocie 18.220 zł. Decyzja, po wyczerpaniu postępowania instancyjnego została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z 17 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 286/16 oddalił skargę a orzeczenie to stało się prawomocne.