Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 września 2017 r., sygn. II SA/Wa 876/16

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Piotr Borowiecki, Protokolant specjalista Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi P.S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę

Uzasadnienie

P. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie w dniu 6 maja 2016 r. skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], utrzymującą

w mocy decyzję z dnia [...] lutego 2016 r. o tym samym numerze, orzekającą, na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23), o odmowie zmiany decyzji z dnia [...] września 2014 r. i uchylenia decyzji z dnia 28 listopada 2014 r. o odmowie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja zostały wydane w następującym stanie prawnym i faktycznym:

P. S. złożył wniosek o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie artykułu 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach

i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm.).

W dniu [...] września 2014 r. Prezes ZUS wydał decyzję odmawiającą przyznania tego świadczenia, ponieważ z akt sprawy nie wynikały żadne okoliczności

o charakterze szczególnym, które uzasadniałyby brak odpowiednio długiego stażu ubezpieczeniowego, ani też usprawiedliwiałyby przerwy w ubezpieczeniu w latach 1991-1993 i 1997-2013.

Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. Prezes ZUS utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2014 r. wskazując, że wprawdzie nowa dokumentacja, nadesłana przez P. S., pozwoliła na doliczenie do jego stażu ubezpieczeniowego 1 roku i 1 miesiąca za lata 1991-1992, jednak nie zmieniło to faktu braku jakiegokolwiek okresu ubezpieczenia w 10-leciu ocenianym do uprawnień oraz przerwy w zatrudnieniu, obejmującej lata 1997-2013. Nie stwierdzono też, by poza powołaniem się na fakt istnienia bezrobocia oraz rejestracji w charakterze bezrobotnego wykazano istnienie okoliczności szczególnych, które przez 16 lat po 1997 r. wykluczały aktywność zawodową P. S.