Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 września 2017 r., sygn. II SA/Ol 616/17

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2017 r. sprawy ze skargi H.S. i A.S na czynność Konserwatora Zabytków z dnia "[...]". w przedmiocie włączenia karty ewidencyjnej zabytku archeologicznego do wojewódzkiej ewidencji zabytków 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności opisanej jako Zarządzenie "[...]" z dnia "[...]" w sprawie włączenia karty ewidencyjnej zabytku archeologicznego do wojewódzkiej ewidencji zabytków; 2. zasądza od Konserwatora Zabytków na rzecz skarżących H.S. i A.S. solidarnie kwotę 714 zł (siedemset czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Z przekazanych Sądowi akt administracyjnych wynika, że pismem z dnia 4 kwietnia 2017 r. Kustosz w Interaktywnym Muzeum Państwa Krzyżackiego

zwrócił się do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o interwencję w sprawie zagrożonego zniszczeniem zabytku archeologicznego - pradziejowego kurhanu z okolic wsi S., gm. K., na działce nr "[...]". Podał współrzędne obiektu, załączył wydruk mapy z Geoportalu, zdjęcia terenu z kwietnia 2014 r. i marca 2017 r. oraz plan projektowanej tam wielkopowierzchniowej inwestycji polegającej na budowie kilkudziesięciu kurników. Podał, że wycięto już brzozę porastającą nasyp kurhanu. Wyjaśnił, że przedmiotowe stanowisko zlokalizował w kwietniu 2014 r. W tym samym roku obiekt lustrowany był przez kierownika Działu Archeologii MWiM dra hab. M. H., który potwierdził jego zabytkowy charakter i metrykę, zwłaszcza wobec faktu, że w pobliskim lesie (również w S. ) znajdowała się odnotowana w literaturze nekropola kurhanowa z wczesnej epoki żelaza. Wskazał, że obszar, na którym znajduje się zabytek był przedmiotem badań archeologów z królewieckiego Prussia-Museum w czerwcu 1899 r. Wtedy to w rejonie majątku "Ginterówka", 2,5 km na południe od wsi S. archeolog A. Bezzenberger oraz