Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 września 2017 r., sygn. I SA/Lu 561/17

Podatki inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Ewa Kowalczyk (sprawozdawca) Protokolant specjalista Kamil Rutkowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. sprawy ze skargi G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za grudzień 2011 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 26 kwietnia 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w L. (dalej "organ odwoławczy") po rozpatrzeniu odwołania G. z siedzibą w W. (dalej "Spółka", "skarżąca") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. (dalej "organ I instancji") z dnia 8 lutego 2017 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za grudzień 2011 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt sprawy wynika, że w deklaracji dla podatku od gier za miesiąc grudzień 2011 r. złożonej do Urzędu Celnego w B. wraz z załącznikami POG-4/R w dniu 10 stycznia 2012 r. Spółka wykazała podatek do zapłaty w wysokości 174.000 zł i 87 automatów do gier o niskich wygranych podlegających opodatkowaniu w danym okresie rozliczeniowym.

W dniu 22 grudnia 2016 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku w kwocie 174.000 zł wraz z korektą deklaracji podatkowej. W uzasadnieniu wskazała na techniczny, w rozumieniu art. 1 pkt 11 Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U. UE.L.98.204.37 z późn. zm., dalej: Dyrektywa 98/34/WE) charakter przepisów art. 129 i art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej: u.g.h.) i brak ich notyfikacji, co zdaniem Spółki przesądzało o ich nieskuteczności, a tym samym braku podstawy do wymierzenia podatku.