Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 września 2017 r., sygn. II SA/Kr 756/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Łomnicka (spr.) Sędziowie: WSA Tadeusz Kiełkowski WSA Agnieszka Nawara- Dubiel Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. sprawy ze skarg J. W. oraz "B". sp. z o.o. sp. k. w K. na uchwałę nr LXXXII/1076/09 Rady Miasta Krakowa z dnia 7 października 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego skargi oddala.

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynęły skargi na uchwałę Rady Miasta nr [...] z dnia 7 października 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "S. D." złożone przez J. W. i "[...] sp. z o.o. sp. k. w K."

Uchwale skarżący zarzucili naruszenie przepisów prawa administracyjnego materialnego oraz postępowania:

- art. 6 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez przekroczenie granic przysługującego gminie władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie uprawnień skarżącego związanych z prawem własności nieruchomości położonej na terenie objętym planem oraz bezpośrednio przylegającej do terenu objętego ustaleniami planu;

- art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.), poprzez nieuprawnione ograniczenie właściciela działki nr [...] i działki nr [...] obr. [...] w możliwości korzystania z należącej do niego nieruchomości;

- art. 31 ust. 3 w zw. z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez nadmierną i nieuzasadnioną ingerencję w chronione konstytucyjnie prawo własności nieruchomości;

- art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez brak określenia w planie zasad scalania i podziałów działek zlokalizowanych na innych obszarach niż przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, w tym dla nieruchomości należących do skarżących;