Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 września 2017 r., sygn. III SA/Kr 674/17

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie WSA Ewa Michna (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant specjalista Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2017 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej J. M. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 8 maja 2017 r. znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z 8 maja 2017 r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z [...] 2017 r., nr [...]. Decyzją tą nałożono na skarżącego A. B. 24 000 zł kary za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.

W uzasadnieniu organ wskazał, że funkcjonariusze Urzędu Celnego przeprowadzili 3 lipca 2015 r. kontrolę w należącym do skarżącego "PG" przy ul. K w D. Stwierdzili, że znajdują się tam trzy automaty do gier: Hot Spot Platin nr [...], Hot Spot Platinum nr [...] oraz Hot Spot nr [...].

Właścicielem automatów była P Sp. z o.o. sp.k. w W. Automaty były włączone do zasilania i były udostępnianie klientom. W wyniku eksperymentu przeprowadzonego na automacie Hot Spot Platin oraz Hot Spot Platinum ustalono, że na tych automatach można było prowadzić gry z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 471 z późn. zm.). Nie przeprowadzono eksperymentu na automacie Hot Spot z uwagi na jego awarię. Kara została naliczona po 12 000 od każdego czynnego automatu.

Zdaniem organu odwoławczego kara pieniężna została słusznie wymierzona ponieważ spełnione zostały przesłanki z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych. Niesporne bowiem w sprawie było, że zastane w "PG" automaty to urządzenia elektroniczne; losowy charakter urządzanych na nich gier potwierdził przeprowadzony eksperyment, a nadto oczywistym było, że gry urządzane były poza kasynem gry, gdyż lokal należący do skarżącego, takiego statusu nie posiadał. Potwierdzeniem prawidłowości ustaleń były wyjaśnienia świadka J. K. - pracownika skarżącego. Zdaniem organu odwoławczego, brak było jednak podstaw do ponownego przesłuchania ww. świadka, o czym orzeczono w postanowieniu z 8 maja 2017 r. Nie budził również wątpliwości fakt, że to skarżący urządzał gry na ww. automatach, jako posiadacz lokalu czerpiący zyski z tego procederu. Umożliwienie funkcjonowania i używania automatów w zakresie gier hazardowych było konsekwencją umowy dzierżawy nr [...] z 5 maja 2015 r. zawartej przez skarżącego ze spółką P. Zgodnie z tą umową skarżący pobierał czynsz w wysokości 300 zł miesięcznie. Istotne było również to, że w lokalu skarżącego, poza urządzaniem gier hazardowych, nie była prowadzona żadna inna działalność gospodarcza. Organ podkreślił, że rozstrzygana sprawa była już kolejną (piątą), gdy w lokalu skarżącego funkcjonariusze celni stwierdzili nielegalne urządzanie gier hazardowych. Zatrzymywane automaty były zastępowane kolejnymi wstawianymi do lokalu przy udziale skarżącego. Zatem skarżący z procederu umożliwiania prowadzenia nielegalnych gier na automatach w swoim lokalu uczynił sobie stałe źródło dochodu. Odnosząc się do zarzutu skarżącego o "podwójnym" ukaraniu (skarżącego i spółki P), organ odwoławczy stwierdził, że nie miało to znaczenia. Urządzającym gry na automatach poza kasynem w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych był bowiem każdy podmiot zaangażowany w udostępnianie automatów czy umożlwiający ich użytkowanie w zakresie gier hazardowych, gdyż "to właśnie naruszenie zasady dotyczącej miejsca urządzania gier hazardowych na automatach jest penalizowane". Ustawa o grach hazardowych nie zawierała zastrzeżenia, że karę pieniężną można było wymierzyć tylko i wyłącznie jednemu podmiotowi. Warunkiem ukarania było wykazanie przez organy aktywnej roli i zaangażowania danego podmiotu w działalność mającą na celu grę na automatach oraz czerpanie korzyści materialnych z tego tytułu. Odnosząc się do zarzutu braku podstaw do wydania zaskarżonej decyzji, organ powołał się na uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2016 r., II GPS 1/16. Wyjaśnił, że ustawa o grach hazardowych jest elementem obowiązującego porządku prawnego. Z kolei przepisy przejściowe zmieniające ww. ustawę dotyczyły jedynie podmiotów, których w dniu wejścia w życie ww. ustawy tj. 3 września 2015 r. prowadziły legalnie działalność z zakresu gier hazardowych na podstawie uzyskanie koncesji lub zezwolenia. Organ wskazał również, że dla rozstrzygnięcia sprawy istotne było, że gry urządzane były poza kasynem gry, a nie to czy urządzał je podmiot posiadający stosowną koncesję lub zezwolenie, tym samym bezzasadny był zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 6 ust 4 ustawy o grach hazardowych.