Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 września 2017 r., sygn. II SA/Gd 379/17

Ochrona środowiska

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie wydania decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia oddala skargę.

Uzasadnienie

A. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 kwietnia 2017 r., uchylającą w całości decyzję Burmistrza z dnia 21 grudnia 2016 r. o umorzeniu postępowania i orzekającą o odmowie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pn. "Wydobycie osadów piasku z rzeki N. od k 46+040 do km 47+270 oraz magazynowanie tych osadów w lewym międzywalu od km 46+470 do km 46+570".

Zaskarżoną decyzję podjęto w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia 21 grudnia 2016 r. organ pierwszej instancji, działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte na wniosek A. w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pn. "Wydobycie osadów piasku z rzeki N.od km 46+040 do km 47+270 oraz magazynowanie tych osadów w lewym międzywalu od km 46+470 do km 46+570".

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2016 r., poz. 353 ze zm.), zwanej dalej u.d.i.ś., uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane dla planowanych przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Przedsięwzięcie objęte wnioskiem zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 41 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko zakwalifikowano jako wydobywanie kopalin ze złoża na obszarach morskich Rzeczpospolitej Polskiej inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt. 24 lub ze śródlądowych wód powierzchniowych, w związku z czym realizacja tego przedsięwzięcia wymagała uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Kierując się przepisem art. 80 u.d.i.ś. organ pierwszej instancji ustalił, że projektowana inwestycja w części realizowanej na terenie Gminy zlokalizowana będzie w granicach Obszaru Chronionego. Zgodnie z § 35 pkt 3 ust. 5 uchwały Nr 260/XL/98 Rady Miejskiej w N. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy N. z dnia 3 kwietnia 1998 r. na wskazanym obszarze obowiązuje zakaz realizacji wysypisk, wylewisk, składów odpadów oraz rozległych terenów eksploatacji surowców. Surowcem jest wydobyta ze złoża kopalina, w tym piasek wydobyty z terenu rzeki N. Planowane przedsięwzięcie polegać będzie na eksploatacji piasku na ponad kilometrowym odcinku rzeki. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy nie różnicuje terenu, który objęty jest zakazem eksploatacji, dotyczy to zarówno powierzchni ziemi, jak i terenów pod wodami. Stwierdzono więc, że niezależnie na jakim terenie odbywać się będzie eksploatacja surowców, na wskazanym terenie jest ona niedozwolona. Inwestycje oceniono przez pryzmat art. 80 ust. 3 u.d.i.ś. Analiza planu miejscowego doprowadziła do wniosku, że planowana działalność narusza jego ustalenia, a co za tym idzie - uniemożliwia wydanie decyzji zgodnej z żądaniem strony. Mimo bowiem pewnej tożsamości wydobywania piasku z oczyszczaniem dna, co do samego sposobu działania, ich cele są różne i mogą nieść odmienne skutki. Oczyszczanie dna jest działalnością mającą na celu zachowanie dotychczasowego stanu rzeczy, ochronę przed zmianami, polega na minimalnej, korzystnej ingerencji w środowisko. Celem strony jest natomiast eksploatacja w zakresie szerszym niż dążenie do zachowania równowagi i stanu dotychczasowego. Trudno w takiej sytuacji mówić o niesprzeczności tych celów, mimo czasem podobnych metod działania, bo odmienny jest ich cel i zakres zakładanej ingerencji w środowisko. Wśród elementów działalności planowanej można dopatrzyć się zarówno składowania odpadów powstałych przy wydobywaniu kopalin (o których mowa w § 35 ust. 3 pkt 5 uchwały w zakresie Obszaru Chronionego Krajobrazu), a także - co do działki [..] - składowania i magazynowania osadów na terenach rolnych (oznaczenie w planie T-4). Składowanie i magazynowanie osadów plan dopuszcza wyłącznie na terenach przeznaczonych pod zabudowę produkcyjną i składową (oznaczenie T-9). Te konkretne ustalenia planu zostaną naruszone przez prowadzenie działalności polegającej na działalności opisanej przez stronę. Wobec tego planowane przedsięwzięcie uznano za niezgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest bezwzględnie wiążącym aktem prawa, dlatego też organ ochrony środowiska przed wydaniem decyzji, bada czy zachodzi zgodność z lokalnymi ustaleniami.