Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 sierpnia 2017 r., sygn. II SA/Kr 608/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla (spr.) Sędziowie: WSA Aldona Gąsecka-Duda WSA Krystyna Daniel Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi D. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 14 marca 2017 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

1.

Decyzją z dnia 2 lutego 2017 r. (znak: [...]) Wójt Gminy U. G. umorzył postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pn. "Budowa drogi leśnej nr [...] w [...] [...]" obejmującego działki nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] [...], [...] [...] w obrębie S..

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że inwestor - Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo Ł. we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. zwrócił się do Wójta Gminy U. G. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację wskazanego wyżej zamierzenia inwestycyjnego. Zamiarem inwestycyjnym objęta była budowa drogi leśnej o długości ok. 3500 m. W ramach zamierzenia przewidywano: realizację drogi o nawierzchni tłuczniowej z kruszywa łamanego oraz naturalnego wraz z budową mijanek, zjazdów i składnic przyzrębowych oraz barier drogowych drewnianych, a także przepustów pod projektowaną drogą i zjazdami, rowów przydrożnych oraz kaszyc na likwidowanych szlakach zrywkowych i korytach cieków mających służyć zatrzymaniu rumoszu drzewnego i innych większych zanieczyszczeń mogących uszkodzić bądź zniszczyć przepust. W toku postępowania organ I instancji uzyskał opinię sanitarną nr [...] z dnia 27 grudnia 2016 r., w której Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. stwierdził, iż przedmiotowe przedsięwzięcie nie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W sprawie wypowiedział się także Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w K., który w piśmie z dnia 4 stycznia 2017 r. (nr [...]) stwierdził, że zamierzone przedsięwzięcie inwestycyjne nie jest zaliczone do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, a tym samym nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wskazał przy tym, że w myśl § 3 ust. l pkt 60 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (t.j.: Dz. U. z 2016 r. poz. 71) do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się "drogi o nawierzchni twardej o całkowitej długości przedsięwzięcia powyżej l km (...)". W ocenie organu administracji, droga o nawierzchni twardej to tzw. droga twarda, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, czyli droga z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kostkowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne drogi są drogami gruntowymi. Mając powyższe na uwadze organ I instancji stwierdził, że nie ma obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania ww. przedsięwzięcia na środowisko oraz nie jest wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i umorzył postępowanie w sprawie.