Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. II SA/Sz 450/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 lipca 2017 r. sprawy ze skargi B. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego

(t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 23) dalej "K.p.a.", art. 30 ustawy z dnia 7 września 2007r.

o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 169) dalej: "u.p.o.u.a.", po rozpatrzeniu odwołania B. L. (reprezentowanej przez radcę prawnego A. B.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy i Miasta S. z dnia [...] r. Nr [...], odmawiającą B. L. umorzenia należności w kwocie [...] zł oraz odsetek w kwocie [...] zł, z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla osoby uprawnionej do alimentów w okresie świadczeniowym 2015/2016, tj. od 1 października 2015 r. do 29 lutego 2016 r. oraz od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2016 r. na podstawie decyzji z dnia [...]r. nr [...], wydanej dla D. K.,

Z uzasadnienia powyższego rozstrzygnięcia wynika, iż pismem z dnia

14 kwietnia 2016r. B. L., reprezentowana przez radcę prawnego A. B., zwróciła się do Miejsko- Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S.

z prośbą o umorzenie należności z tytułu świadczeń alimentacyjnych, do zwrotu których została zobowiązana przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu podała, iż nigdy nie uchylała się od płatności alimentów na rzecz dzieci, jednakże regulowanie płatności komplikował ojciec dzieci, zmieniając numery rachunków bankowych, zabraniając kontaktów telefonicznych z dziećmi, czy też zmieniając dzieciom numery telefonów w celu zerwania kontaktów. Wnioskodawczyni wskazała, że stale regulowała zobowiązania przez opiekunkę swoich dzieci lub przez swoją siostrę. Gdy jedno z dzieci stało się pełnoletnie, dokonywała wpłat bezpośrednio na jego konto.