Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. II SA/Rz 419/17

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Stanisław Śliwa /spr./ Sędziowie WSA Marcin Kamiński WSA Maciej Kobak Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 11 lipca 2017 r. sprawy ze skargi M. W. i P. P. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Celnej (DIC) z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] odmawiające M. W. i P. P. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego (NUC) w [....] z dnia [...] października 2016 r. nr [....] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej, wydane na podstawie art. 162 § 1, § 2 i art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zwanej następnie "O.p."

Wskazaną decyzją z dnia [...] października 2016 r. NUC w [...] wymierzył M. W. i P. P. - wspólnikom spółki cywilnej "[...]" karę pieniężną w wysokości 12 000 zł z tytułu urządzania gier na automacie [...] nr [...] w lokalu "[...]" położonym w J. przy ul. [...] tj. poza kasynem gry.

W dniu 1 grudnia 2016 r. M. W. i P. P. złożyli wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od tego rozstrzygnięcia, z którym ich pełnomocnik zapoznał się w dniu 29 listopada 2016 r. Podkreślili, że decyzja, którą kwestionują została wysłana przez organ na adres: [...], który nie stanowił adresu elektronicznego na platformie e-PUAP zdatnego do celów doręczeń w rozumieniu przepisów O.p., lecz był omyłkowo wskazany w polu 44 formularza PPS-1 jako adres skrzynki poczty elektronicznej (faktycznie nieistniejący do dnia 24 listopada 2016 r.) na prywatnym serwerze, wskutek czego pełnomocnik nie miał możliwości dostępu i zapoznania się z decyzją i powiadomieniami o niej. Zdaniem odwołujących się, wskazany na powyższym formularzu adres nie był adresem elektronicznym w rozumieniu art. 138c § 1 O.p., co stanowiło brak formalny skutkujący koniecznością wezwania o jego uzupełnienie, co w sprawie niniejszej nie nastąpiło.