Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. II SA/Po 977/16

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2017 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P z dnia [...] września 2016 r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy; oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2015 r., znak [...], Prezydent Miasta P. na podstawie art. 54, art. 59 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199 z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") ustalił na rzecz M. I. Sp. z o.o. Sp. k. w B. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania budynku usługowego, usytuowanego na działce nr [...], arkusz [...], obręb J., przy ul. [...] w P., na funkcję mieszkalną wielorodzinną.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] kwietnia 2015 r. Spółka złożyła wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Na obszarze, na którym ma być zrealizowane przedsięwzięcie, nie obowiązuje żaden miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wobec czego konieczne było rozważanie przesłanek wydania decyzji o warunkach zabudowy z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. W tym celu wyznaczono obszar analizowany w odległości 66 m od granicy terenu objętego wnioskiem, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). Na tak oznaczonym obszarze dominuje zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, zrealizowana w przeważającej mierze w formie śródmiejskich kamienic w zabudowie pierzejowej. Niejednokrotnie lokale usługowe znajdują się na parterach oraz w zabudowie usługowej. Budynki mieszkalne położone w obszarze analizowanym mają maksymalnie VI kondygnacji nadziemnych i wysokość do ok. 21 m. W. budynków pomocniczych wynosi natomiast maksymalnie 3 m. Wśród zabudowy dominują dachy skośne, a także dachy płaskie. Organ I instancji zauważył przy tym, że zmiana sposobu użytkowania pomieszczeń w budynku usługowym na funkcję mieszkaniową jest pożądana, gdyż skutkuje intensyfikacją tejże funkcji na terenie ścisłego śródmieścia. Podobne inwestycje mają również miejsce w całej strefie śródmiejskiej. Omawiane przedsięwzięcie nie zaburzy przy tym ładu przestrzennego oraz uwzględnia zasadę dobrego sąsiedztwa. Organ I instancji zaznaczył również, że wymogi opisane w art. 61 ust. 1 pkt 2-5 u.p.z.p. zostały także spełnione, wobec czego należało pozytywnie rozpatrzyć wniosek z dnia [...] kwietnia 2015 r.