Wyrok WSA w Opolu z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. II SA/Op 218/17

Dodatki mieszkaniowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2017 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2016 r. J. M. wystąpiła do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o przyznanie dodatku mieszkaniowego.

Na wezwanie organu Burmistrz Nysy pismem z dnia 7 września 2016 r. poinformował, że J. M. nie jest umieszczona na liście osób oczekujących na lokal socjalny lub zamienny. Z kolei, A Sp. z o.o. w [...] (dalej: A) w piśmie z dnia 13 września 2016 r. wskazał, że w przygotowaniu jest sprawa o eksmisję J. M. z lokalu socjalnego przy ul. [...] w [...]. A wyjaśniła też, że J. M. nie otrzymała wypowiedzenia umowy najmu tego lokalu, gdyż umowa ta była zawarta na czas określony i wygasła z dniem 31 sierpnia 2015 r., nie została natomiast przedłużona. Ponadto J. M. nie podjęła działań w sprawie zajmowanego lokalu, a od dnia 1 września 2015 r. naliczane jest przez A odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego i nie ma innego dokumentu potwierdzającego posiadanie przez J. M. tytułu prawnego, zaś A nie zawierała ugody.

Decyzją z dnia 21 września 2016 r., nr [...], Zastępca Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważnienia Burmistrza Nysy, odmówił przyznania J. M. dodatku mieszkaniowego. Jako podstawę prawną decyzji wskazał art. 2 i art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U z 2013 r. poz. 966, z późn. zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817, z późn. zm.). Uzasadniając rozstrzygnięcie organ powołał art. 2 ust. 1 ustawy i stwierdził, że wnioskodawczyni zamieszkuje w [...] przy ul. [...], jednak zarządca lokalu, tj. A w [...], nie potwierdził na wniosku posiadania przez wnioskodawczynie tytułu prawnego do lokalu. Organ wskazał na uzyskane w toku postępowania wyjaśnienia Burmistrza Nysy oraz zarządcy lokalu, a nadto na treść pism z dnia 8 września 2015 r., 10 grudnia 2015 r. oraz 22 kwietnia 2016 r., z których wynika, że stanowisko Gminy w sprawie przedłużenia umowy najmu jest negatywne, a zarządca wezwał J. M. do dobrowolnego opuszczenia i wydania lokalu Gminie Nysa. Organ odnotował również, że wnioskodawczyni jest obciążona odszkodowaniem za zajmowanie ww. lokalu bez tytułu prawnego, a ponadto nie występowała do sądu o uznanie wypowiedzenia umowy najmu za bezskuteczne i nie należy do osób oczekujących na lokal socjalny ani zamienny z zasobu mieszkalnego Gminy Nysa, w związku z czym nie spełnia podstawowego warunku do otrzymania dodatku mieszkaniowego i odmowa dodatku mieszkaniowego jest prawnie uzasadniona. Według organu, bez znaczenia pozostaje fakt, iż wnioskodawczyni zamieszkuje w powyższym lokalu. Nie jest również wskazane rozpatrywanie sprawy pod kątem art. 674 K.c., gdyż w postępowaniu administracyjnym organy nie stosują przepisów tej ustawy, a postępowanie zmierza w kierunku ustalenia czy wnioskodawca występujący o dodatek mieszkaniowy posiada tytuł prawny do zajmowanego lokalu. Ustalenia co do zgodności z prawem zawartej umowy najmu stanowią natomiast problematykę cywilną. Organ wskazał jednak, że regułę interpretacyjną ustanowioną w art. 674 K.c. stosuje się w razie używania przedmiotu najmu przez dotychczasowego najemcę oraz zgody wynajmującego na taki stan, podczas gdy w przedmiotowej sprawie brak jest zgody wynajmującego na tzw. milczące przedłużenie najmu, na co wskazuje już choćby fakt obciążenia wnioskodawczyni odszkodowaniem za zajmowanie lokalu.