Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lipca 2017 r., sygn. II SA/Gd 308/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewcz (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi P. K. E. O. W. - P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie nielegalnego składowania odpadów 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej P. K. E. O. W. - P. kwotę 680 zł (sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z 21 marca 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło własną decyzję z 10 listopada 2016 r. i odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta z 14 października 2015 o umorzeniu postępowania w sprawie nielegalnego składowania odpadów (piasku koloru ciemnożółtego) na terenie działki nr [..], obręb [..], przy ul. B. w G.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że decyzją z 14 października 2015 r. Prezydent Miasta orzekł o umorzeniu jako bezprzedmiotowego wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nielegalnego składowania odpadów (piasku koloru ciemnożółtego) na terenie działki nr [..], obręb [..], przy ul. B. w G. W podstawie prawnej decyzji powołano art. 105 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 26 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji opisano przebieg postępowania wszczętego z urzędu a dotyczącego zastosowania instrumentów prawnych wskazanych w art. 26 ustawy o odpadach wobec właścicieli działki nr [..] położonej przy ul. B. w G. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, w tym oględzin miejsca, organ I instancji nie stwierdził działania niezgodnego z ustawą o odpadach. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że piasek nawieziony na działkę nr [..] obr. [..] został zakupiony przez właściciela terenu bezpośrednio ze żwirowni. Nawiezionego piasku nie można uznać za odpad w rozumieniu ustawy o odpadach. Przepis art. 2 pkt 11 tej ustawy stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż, jeżeli koncesja na wydobywanie kopalin ze złóż lub plan ruchu zakładu górniczego zatwierdzony decyzją, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze, lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu górniczego określają warunki i sposób ich zagospodarowania. Prawo górnicze definiuje pojęcie złoża kopaliny uznając, iż jest to naturalne nagromadzenie minerałów, skał oraz innych substancji, których wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą. Kopaliną wydobytą jest natomiast całość kopaliny odłączonej od złoża. Do kopalin zalicza się m. in. piaski i żwiry, dla których nie ma zastosowania ustawa o odpadach. Piasek wydobyty z wyrobiska przez zakład górniczy działający zgodnie z Prawem górniczym nie stanowi odpadu a jedynie towar podlegający sprzedaży przez taki zakład. Piasek jest bowiem kopaliną wymienioną w załączniku do Prawa górniczego, a nie odpadem powstałym przy okazji procesu wydobywania kopalin. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach przez odpady rozumie się "każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany". Piasek stanowi towar pozostający w obrocie gospodarczym, którego wytwórcy nie tylko nie pozbywają się nieodpłatnie lub za dopłatą, lecz uzyskują zyski z jego sprzedaży, to nie można go uznać za odpad w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach. W związku z powyższym w sprawie brak jest podstaw do zastosowania art. 26 ustawy o odpadach, co z kolei stanowi, że wszczęte z urzędu postępowanie stało się bezprzedmiotowe i w oparciu o art. 105 § 1 k.p.a. należało je umorzyć. Taką też decyzję wydał Prezydent Miasta 14 października 2015 r.