Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Łd 560/17

Podatek dochodowy od osób prawnych; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: St. sekretarz sądowy Alina Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych 1. uchyla zaskarżoną interpretację ; 2. zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w K., działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdził, że stanowisko "A" Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł., przedstawione we wniosku z 4 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z zawartą umową jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu powyższej interpretacji przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania. W dniu 9 listopada 2016 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu rozpoznania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z zawartą umową. We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada bezsporne i nieprzedawnione wierzytelności (dalej: "Wierzytelności") wynikające z zawartych z kontrahentami umów handlowych (dalej: "Dłużnicy"). Posiadane przez Wnioskodawcę Wierzytelności stanowią wierzytelności handlowe w związku z tym, należności z ich tytułu Wnioskodawca rozpoznaje jako przychód należny w związku z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., póz. 1888 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Jednocześnie, Wnioskodawca oczekuje płatności z tytułu Wierzytelności od Dłużników. Wnioskodawca planuje zawrzeć z funduszem sekurytyzacyjnym (dalej: "Fundusz") umowę, na podstawie której Fundusz nabędzie prawo do świadczeń z tytułu Wierzytelności (dalej: "Umowa") w zamian za zobowiązanie do przekazania określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy (dalej: "Zobowiązanie"). Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a Funduszem będzie miała charakter umowy spełniającej przesłanki o których mowa w art. 183 ust. 4 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1896 ze zm.).