Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. II SA/Łd 68/17

Pomoc społeczna

Dnia 13 czerwca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska (spr.) Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 roku sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane i zwrotu świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

fSygn. akt II SA/Łd 68/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 23 ze zm.), powoływanej dalej jako "k.p.a." - oraz art. 23 ust. 1 i 1a, w związku z art. 2 pkt 3, pkt 7 lit. a i pkt 11 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 169 ze zm.) - powoływanej także jako: "u.p.o.u.a" - utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...], orzekającej o uznaniu za nienależnie pobrane przez A. K. świadczeń z funduszu alimentacyjnego, wypłaconych w okresie do dnia 1 grudnia 2015r. do dnia 31 marca 2016r. na dzieci K. K. i K. K. w kwocie po 450 zł miesięcznie na każde z dzieci oraz orzekającej o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych w okresie od dnia 1 grudnia 2015r. do dnia 31 marca 2016r. w kwocie 3.600 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 152,64 zł. na dzień wydania decyzji.

W pierwszej kolejności Kolegium wyjaśniło, że w odwołaniu od ww. decyzji organu I instancji A. K. zarzuciła naruszenie przepisów art. 7, art. 10 § 1 i 77 § 1 k.p.a. oraz art. 23 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego, pominięcie okoliczności związanych z powzięciem informacji o śmierci dłużnika oraz oderwanie interpretacji pojęcia świadczenia nienależnie pobranego od "czynnika subiektywnego w postaci zawinienia świadczeniobiorcy". W uzasadnieniu odwołania wskazała, iż z ojcem dziecka strona nie utrzymywała kontaktów od dłuższego czasu, zaś o jego śmierci dowiedziała się dopiero w marcu 2016r. W związku z powyższym, świadczenia przyjmowała w dobrej wierze, nie będąc świadoma okoliczności powodujących ustanie jej prawa do ich otrzymywania. W sytuacji takiej, zdaniem odwołującej, do czynienia mamy nie tyle ze świadczeniem nienależnie pobranym, ale ze świadczeniem nienależnym, które nie powinno podlegać zwrotowi. Strona zarzuciła też organowi I instancji niemożność należytego skorzystania z przysługującego jej prawa do czynnego udziału w postępowaniu.