Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 5 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Łd 986/16

Prawo pomocy

Dnia 5 czerwca 2017 roku Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Małgorzata Kowalska po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Ł. K. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Ł. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej) w Ł. z dnia [...] roku Nr [...], UNP: [...] w przedmiocie: określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok oraz wysokości odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2012 roku p o s t a n a w i a: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 23 października 2016 roku referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi odmówił Ł. K. przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] roku określającą wnioskodawcy zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok oraz wysokość odsetek za zwłokę od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2012 roku. Powyższe postanowienie zostało utrzymane w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 28 lutego 2017 roku. W uzasadnieniu wskazano, że w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący nie udzielił, żadnych informacji dotyczących posiadanych na utrzymanie dochodów, oświadczył, że nie osiąga żadnego dochodu, spłaca kredyt w A. w wysokości 2.500 zł i ponosi opłaty z tytułu leasingu w kwocie 900 zł. W odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego zamierające do ustalenia rzeczywistych dochodów skarżącego oraz wysokości ponoszonych kosztów niezbędnego utrzymania. Skarżący oświadczył, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz dwójką małoletnich dzieci, mieszka w lokalu należącym do brata, za jego zgodą nie ponosząc dodatkowych kosztów z tego tytułu z uwagi na trudną sytuację materialną. Skarżący nie osiąga dochodów (strata). Zobowiązania z tytułu leasingu i kredytu są pokrywane z kredytu w A. w kwocie 50.000 zł Ponadto oświadczył, że posiada zobowiązania z tytułu należności publicznoprawnych i komercyjnych w związku z prowadzoną działalności gospodarczą, a ponadto toczy się wobec niego równolegle kilkanaście postępowań egzekucyjnych, podatkowych i sądowoadministracyjnych, a z uwagi na ich ilość nie jest w stanie oszacować kwoty zadłużenia. Skarżący nie udzielił żadnych informacji dotyczących sytuacji majątkowej i dochodów małżonki. Jak wynika z wyciągów z rachunku bankowego nadesłanych przez stronę w okresie wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, tj. 9.12.2016r. dokonano wpłaty gotówkowej we wpłatomacie w wysokości 4.000 zł oraz przelewu 14.12.2016r. w wysokości 1.900 zł tytułem zasilenia konta. Z akt niniejszej sprawy wynika (deklaracja VAT-7), iż w czerwcu 2016r. skarżący dokonał sprzedaży towarów i usług za kwotę 37.000 zł, zaś w lipcu i wrześniu 2016r. za kwoty po 2.000 zł, natomiast w sierpniu nie odnotował sprzedaży. W tym okresie zakupy towarów i usług przez wnioskodawcę oscylowały w granicach od 2.078 zł do 5.314 zł miesięcznie. Dane te znajdują odzwierciedlenie także w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, z której wynika, że od początku 2016 roku do końca września 2016 roku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 85.250 zł. i poniósł koszty w wysokości 55.930 zł. Zdaniem Sądu wbrew stanowisku strony zawartym we wniosku o przyznanie prawa pomocy działalność gospodarcza strony daje możliwość partycypacji w kosztach postępowania zainicjowanego przed sądem. Skarżący pomimo kłopotów finansowych kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej, która do września 2016r. przyniosła jednak zysk, podobnie jak w 2014r., kiedy był on znacznie większy. Powyższe w ocenie sądu przeczy twierdzeniom strony o braku jakichkolwiek środków, z których mógłby zostać pokryty wpis sądowy w niniejszej sprawie. Nadto postawa podatnika uchylającego się od kompleksowego przedstawienia zarówno swojej sytuacji materialnej (w tym ponoszonych wydatków niezbędnych do utrzymania wraz z podaniem rzeczywiście posiadanych środków finansowych służących ich pokryciu oraz ze wskazaniem źródła ich pochodzenia), jak również sytuacji majątkowej żony powoduje, że brak jest praktycznie możliwości przeprowadzenia kompleksowej oceny możliwości płatniczych wnioskodawcy w celu ustalenia czy rzeczywiście obiektywnie jego sytuacja uzasadnia przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Z nadesłanych na wezwane referendarza sądowego deklaracji VAT-7 oraz podatkowej księgi przychodów i rozchodów wynika, że z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2016 rok uzyskał on przychód w wysokości 94.339 zł poniósł koszty w wysokości ok. 71.000 zł, w bieżącym roku za styczeń jego przychód wyniósł 6.671 zł, za luty zaś 1.500 zł koszty za ten okres zamknęły się kwotą 2.872 zł. Mimo wezwanie skarżący nie nadesłał wyciągów z posiadanych rachunków bankowych. Oświadczył, że jego żona nie pracuje, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie pobiera zasiłku, nie składała deklaracji PIT za 2015 rok.