Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Lu 446/17

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie; Budowlane prawo; Prawo geologiczne i górnicze

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Małysz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz WSA Grzegorz Wałejko Protokolant asystent sędziego Krzysztof Barański po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy L. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz L. kwotę [...](dziewięć tysięcy dwieście siedemnaście) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z [...] października 2013 r. w przedmiocie określenia firma A wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2008 r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji przedstawiony został następujący stan sprawy:

Decyzją z [...] października 2013 r. Wójt Gminy [...] określił firma A wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2008 r.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji spółka zarzuciła, że decyzja ta wydana została z naruszeniem art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), zwanej dalej "o.p.", w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2, art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. zwanej dalej "u.p.o.l.", oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. zwanej dalej "u.p.b.", i art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), a także z naruszeniem wymienionych przepisów prawa materialnego podatkowego i administracyjnego przez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie. W ocenie spółki, dokonane w sprawie ustalenia oparte zostały na nierzetelnych opiniach biegłych, zaś wniosek o powołanie innych biegłych nie został uwzględniony, ponadto zaś ustalenia te nie uwzględniają prawidłowej wykładni przepisów prawa podatkowego oraz innych ustaw, w szczególności przepisów u.p.b. Zdaniem spółki, brak jest podstaw faktycznych i prawnych do przyjęcia, że obudowy podziemnych wyrobisk górniczych stanowią budowle w postaci tuneli, zaś umiejscowione w podziemnych wyrobiskach górniczych rurociągi, kolejki podwieszane i torowiska kolei stanowią budowle w postaci obiektów sieci technicznych.