Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Ke 284/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.), Sędzia WSA Maria Grabowska, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi K. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K.) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Ke 284/17

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...]. znak: [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. (obecnie: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K.), utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...]. znak: [...] w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...]r. znak: [...] określającej K.W., zam. w K. przy ul. K. 13/1 NIP: 959-068-87-97 kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010 w wysokości 27.497,00zł

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że decyzją z dnia [...] znak: [...] Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. określił K.W. zam. przy ul. K. 13/1 w K., NIP: 959-068-87-97 zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2010 w wysokości 27.497,00 zł.

Powyższej decyzji, postanowieniem z dnia 14.11.2016r. znak: 2605-SW.4311.1.2016 został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu wydanego postanowienia Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. wskazał, że zobowiązanie Podatniczki ulega przedawnieniu z dniem 31.12.2016r, natomiast ww. decyzja określająca jest nieostateczna.

Przesłanką, która według organu podatkowego pierwszej instancji uzasadniała nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności była obawa, że ciążące na Podatniczce zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane z przyczyny wynikającej bezpośrednio z zapisu zawartego w art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej.