Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Go 214/17

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi P Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r. nr [...]. 2. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Spółki kwotę 237,00 zł (dwieście trzydzieści seidem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

P spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2014r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] określającą skarżącej spółce podatek od nieruchomości za 2012 r. w kwocie 24.166 zł oraz odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r.

Powyższa skarga została wywiedziona na podstawie następującego stanu faktycznego.

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2013 r. Spółka [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział, wystąpiła do Wójta Gminy, z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2012.

Spółka wskazała, że przeprowadzając audyt poprawności rozliczeń w zakresie podatku od nieruchomości stwierdzono, że posiada ona urządzenia, które nie mogą być określone jako budowle. Opierając się na treści przepisów art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm. - powoływanej dalej jako u.p.o.l.) oraz art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm. - powoływanej dalej jako Prawo budowlane), skarżąca podniosła, że budowlą w rozumieniu tych ustaw będą co do zasady konstrukcje trwale związane z gruntem, tj. posiadające fundament. Dodatkowo, aby dany obiekt był obiektem budowlanym, nie może być on przeniesiony lub rozebrany bez przeprowadzenia robót ziemnych. W konsekwencji uznano, że trwałe związanie z gruntem polega na istnieniu fundamentu oraz trwałym jego związaniu z obiektem (urządzeniem). Zdaniem Spółki, ze względu na brak cech wyróżniających tego typu obiekty, brak jest podstaw, aby opodatkować podatkiem od nieruchomości posiadane przez nią: punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe.