Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 maja 2017 r., sygn. I SA/Wr 153/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Protokolant: referent Edyta Forysiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 maja 2017 r. sprawy ze skargi Powiatu L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2011 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] nr [...]; II. zasądza na rzecz skarżącego od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej kwotę 684 (sześćset osiemdziesiąt cztery) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Powiatu L. (dalej: strona, skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji, DIS) z dnia [...] r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. (dalej: organ I instancji) z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie: 1) określenia za czerwiec 2011r - zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w wysokości 15 757 zł; - podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 0 zł; 2) odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za czerwiec 2011 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu 2 czerwca 2016r. do organu I instancji wpłynęła korekta deklaracji dla celów VAT za czerwiec 2011 r. W korekcie wykazano nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 10 490 zł do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez stronę w terminie 60 dni. Równocześnie z powyższymi korektami złożony został wniosek o stwierdzenie nadpłaty w oparciu o art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 61; dalej: O.p.).

W uzasadnieniu wniosku strona powołała się na to, że w dniu 29 września 2015r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS) w sprawie Gmina Wrocław, C-276/14, EU:C:2015:635 wydał wyrok, w którym uznał, że art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006r. Nr L 347 s. 1 ze zm.; dalej: dyrektywa 112) należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników VAT, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. Powołała również strona uchwałę Naczelnego Sadu Administracyjnego (NSA) z dnia 26 października 2015 r. sygn.. akt I FPS 4/15. Wyjaśniła strona, że podjęła decyzję o scentralizowaniu rozliczeń w podatku VAT (zarządzenie Starosty L. z dnia [...] 2016 r. nr [...]/2016).