Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 maja 2017 r., sygn. III SA/Wa 1688/16

Podatek dochodowy od osób prawnych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Wesołowska, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Olesińska, sędzia WSA Katarzyna Owsiak (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Joanna Wodzińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2016 r. nr [...][...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: DIS/organ odwoławczy) z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej: NUS/organ pierwszej instancji) z dnia [...] października 2015 r. nr [...] określającej B. Sp. z o.o. (dalej: Skarżąca/Spółka) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. w kwocie 54.150 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Skarżąca prowadziła w 2010 r. działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej odzieżą i obuwiem w Centrum handlowym E. w W.. W wyniku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 r. stwierdzono u Skarżącej nieprawidłowości w zakresie kosztów uzyskania przychodów w badanym okresie.

Zdaniem organu pierwszej instancji, powyższe powstało na skutek stwierdzonych nieprawidłowości, dotyczących zawyżenia kosztów uzyskania przychodów na łączną kwotę 264.743,28 zł w związku z fakturami VAT (wyszczególnionymi na stronie 5 skarżonej decyzji), wystawionymi w miesiącu lipcu 2010 r. przez: G., ul. W., [...] S., NIP [...] (dalej G.) z tytułu sprzedaży na rzecz Skarżącej artykułów odzieżowych.

Organ pierwszej instancji, na podstawie przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej: u.p.d.o.p., uznał, iż sporne faktury w ww. kwocie nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, zatem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Skarżącej w badanym okresie.