Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 maja 2017 r., sygn. II SA/Wa 129/17

Żołnierze zawodowi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Piotr Borowiecki, Andrzej Góraj (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 maja 2017 r. sprawy ze skargi J. D. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 24 lipca 2016 r. (data wpłynięcia 25 lipca 2016 r.) [...]. J.D. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Departamentu [...] MON [...] z dnia [...] stycznia 2000 r. odmawiającą skorygowania zaświadczenia o wysokości uposażenia i innych należności do celów emerytalnych w części dotyczącej dodatku specjalnego. Zdaniem wnioskodawcy powyższa decyzja ostateczna Dyrektora [...] MON obarczona jest wadą określoną w art. 145 § 1 pkt 1, 4 i 5 k.p.a. - wskazując, że w sprawie fałszywie ustalono istotne okoliczności faktyczne, bez własnej winy nie brał udziału w postępowaniu a także, iż w sprawie wyszły na jaw istotne nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.

W uzasadnieniu wniosku [...] J. D. wskazał ponadto, że decyzja Dyrektora Departamentu [...] MON z dnia [...] stycznia 2000 r. już w dniu wydania była nieważna i niesłuszna albowiem Dyrektor Departamentu [...] rażąco naruszył prawo, tj. Konstytucję RP i Europejską Konwencję Praw Człowieka poprzez przewlekłe, stronnicze prowadzenie sprawy. Ponadto Dyrektor Departamentu [...] MON nie zapewnił wnioskodawcy czynnego udziału w sprawie, nie posiadał kompetencji do rozstrzygnięcia jego sprawy (co zdaniem strony zostało przesądzone postanowieniem NSA z dnia 09 października 2000 r. w sprawie sygn. akt. II SA 841/00 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2004 r. sygn. akt II SA 1421/03), błędnie odmówił uwzględnienia wniosku strony "o spowodowanie skorygowania zaświadczenia o wysokości uposażenia i innych należności wnioskodawcy do celów emerytalnych" - zamiast stwierdzić, że "zaświadczenia nie podlegają weryfikacji w trybach nadzwyczajnych". Wnioskodawca podniósł, że Dyrektor Departamentu [...] MON powinien potraktować jego wniosek z dnia 25 października 1999 r, jako wniosek o wydanie zaświadczenia o określonej treści i "wydać nowe zaświadczenie zgodne ze stanem faktycznym i już bez błędu". Dodał również, że "działając w przedmiotowej sprawie" Dyrektor Departamentu [...] MON ustalił fałszywy stan faktyczny i wyszły na jaw istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, nowe dowody wskazujące, że: wnioskodawca nie kwestionował działania Wojskowego Biura Emerytalnego w W. lecz podnosił problem niewłaściwego działania Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk [...] w Z.; prawo do zaopatrzenia emerytalnego ustalono na podstawie rozkazu personalnego Dyrektora Departamentu Kadr MON Nr [...] z dnia [...] stycznia 1991 r., który nie jest decyzją ostateczną (tak zdaniem wnioskodawcy przesądził WSA w Warszawie prawomocnym postanowieniem w sprawie sygn. akt II SA/Wa 2008/04); rozkaz personalny Dyrektora DK MON Nr [...] z dnia [...] stycznia 1991 r. został mu doręczony w miesiącu marcu 2007 r., a więc bezzasadnie przyjęto, że został on "faktycznie i ostatecznie zwolniony ze służby z dniem [...] marca 1991 r. w stopniu [...]"; Komendant WSOW[...]- po otrzymaniu rozkazu personalnego Dyrektora DK MON Nr [...] z dnia [...] stycznia 1991 r. nie podjął właściwych działań w zakresie wykonania tego rozkazu oraz obowiązującego trybu rozliczenia i zwolnienia ze służby. Ponadto Dyrektor Departamentu [...] MON bezzasadnie stwierdził, że ostatnie uposażenie wypłacono wnioskodawcy za miesiąc marzec 1991 r. i jednym ze składników uposażenia za ten miesiąc jest dodatek specjalny w kwocie 345.400 zł, podczas gdy z wyciągu z list uposażeń miesięcznych brutto - otrzymanych przez stronę - wynika niezbicie, że miesiąc luty był ostatnim miesiącem, za który pobrał należne uposażenie, w tym dodatek specjalny w kwocie 550.00 zł. Na zakończenie wnioskodawca podniósł, że wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić, iż działania Komendanta WSOW[...] w Z. były niewłaściwe a wyszczególnione - w zaświadczeniu o wysokości uposażenia i innych należności dla celów zaopatrzenia emerytalnego - dane dotyczące daty zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oraz dodatku specjalnego są błędne, tak więc wniosek o wydanie nowego zaświadczenia należy uznać za zasadny.