Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 17 maja 2017 r., sygn. III SA/Kr 265/17

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Bożenna Blitek po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg Z. Z. i I. Z. na decyzję Wojewody z dnia 28 stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odrzucić skargę I. Z.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 8 marca 2016 r. Z. Z. wniósł "Zażalenie na postępowanie w spr wymeldowania z nieruchomości pod adresem jak wyżej. Znak sprawy: [...]".

Powyższe pismo zostało zarejestrowane jako skarga na decyzję Wojewody z dnia 28 stycznia 2016 r. nr [...] o wymeldowaniu Z. Z. z pobytu stałego z lokalu przy os. P w K.

Postanowieniem z dnia 12 września 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 430/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę Z. Z., gdyż skarżący nie uiścił wpisu.

Po rozpoznaniu zażalenia Z. Z., Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 lutego 2017 r., sygn. akt II OZ 170/17 uchylił powyższe postanowienie WSA w Krakowie z dnia 12 września 2016 r. NSA stwierdził, że skarga została wniesiona nie tylko przez Z. Z., lecz także przez I. Z. Skarżący nie wskazali wprost, które ewentualnie decyzje Wojewody są objęte ich skargą, a jedynie że skarżą "postępowania w sprawie wymeldowania" i wskazali znak sprawy "[...]". Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w aktach administracyjnych znajduje się informacja, że sprawa o w/w znaku dotyczy wymeldowania I. Z.; zaś o innym znaku: "[...]" dotyczy wymeldowania Z. Z. Poza tym wskazana w komparycji postanowienia Sądu decyzja Wojewody z dnia 28 stycznia 2016 r., znak: [...], utrzymuje w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2015 r. o znaku: "[...]", a więc o innym znaku sprawy niż wskazanym w skardze. NSA uznał zatem, że wskazana przez WSA w Krakowie zaskarżona decyzja Wojewody nie dotyczy oznaczonego przez stronę skarżącą przedmiotu zaskarżenia, tj. sprawy prowadzonej przez Prezydenta Miasta o znaku: "[...]". Zdaniem NSA, takie rozbieżności w stanie faktycznym powinny stanowić podstawę do podjęcia przez Sąd czynności mających na celu wyjaśnienie kto i w jakim dokładnie zakresie wnosi skargę. Sąd I instancji wadliwie zatem zastosował art. 220 § 3 w związku z art. 58 § 3 p.p.s.a., ponieważ w pierwszej kolejności powinien ustalić kto i w jakim dokładnie zakresie wnosi skargę. Zdaniem NSA, stwierdzone uchybienia powinny także skutkować uchyleniem zarządzenia o wezwaniu Z. Z. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.