Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 24 maja 2017 r., sygn. I SA/Go 190/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka (spr.) Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kołodziej-Kobierowska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi P.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2007 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.

Uzasadnienie

P.B. (dalej: skarżący, strona) wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: Dyrektor IS, organ odwoławczy, organ II instancji) z [...] czerwca 2014 r. nr [...] wydaną w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Sprawa była już rozstrzygana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: Sąd I instancji, WSA), który wyrokiem z 23 października 2014 r.

o sygn. akt I SA/Go 487/14 uchylił decyzję Dyrektora IS z [...] czerwca 2014 r.

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że skarżący wniósł skargę na decyzję Dyrektora IS z [...] czerwca 2014r. uchylającą w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej: Dyrektor UKS, organ I instancji) z [...] września 2013r. i ustalającą mu zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2007r. w kwocie 265.547,00 zł od nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów dochodów w wysokości 354.062,00 zł. Zarzucił naruszenie: 1) art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. (DZ. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."), przez ich wadliwe zastosowanie do wyliczenia dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oraz przez błędne założenie, że w oparciu o te przepisy można ustalić zarówno wysokość posiadanych środków finansowych na początek roku objętego postępowaniem organu l instancji, jak wysokość tych środków finansowych w odpowiednich okresach w ciągu tego roku, mimo uznania przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 18 lipca 2013 r. o sygn. akt SK 18/09 niekonstytucyjności tego przepisu w brzmieniu obowiązującym w latach 1998 - 2006; 2) art. 120, 121 § 1, 122, 180 § 1, 181, 187 oraz 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej: "Ordynacja podatkowa"), w związku z niepełną i błędną analizą zgromadzonego materiału dowodowego a w konsekwencji błędną jego interpretację, w wyniku czego uznano zarówno dowody, okoliczności i inne fakty mające istotne znaczenie dla zastosowanych przez organy wyliczeń, powoływane przez skarżącego za niewiarygodne.