Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Po 1268/16

Podatek od środków transportowych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi [....] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] z dnia [...] r. o nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego [...] kwotę [...] zł ([...] złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy W. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił M. Z. (dalej jako: podatnik, strona, skarżący) zobowiązanie w podatku od środków transportowych za 2015 r. w kwocie [...]zł.

W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że podatnik w 2015 r. był właścicielem pojazdów: [...] o nr rej. [...], [...] o nr rej. [...] oraz [...] o nr rej. [...] (tego ostatniego przez okres 6 miesięcy). W toku postępowania podatkowego ustalono, że podatnik nie złożył w zakresie ww. pojazdów deklaracji podatkowych, ani nie dokonał wpłaty należnego podatku. Podkreślono, że złożone przez podatnika oświadczenia, w świetle których wykorzystuje on ww. pojazdy wyłącznie na potrzeby działalności rolniczej, nie są zgodne z informacją uzyskaną od Naczelnika Urzędu Skarbowego we W., z której wynika, że przedmiotowe pojazdy podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Z powyższego organ I instancji wywiódł, że podatnik nie wykorzystuje przedmiotowych środków transportu wyłącznie do działalności rolniczej.

W odwołaniu z dnia [...] r. podatnik wniósł o uchylenie powyższej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o umorzenie postępowania. Decyzji organu I instancji zarzucił naruszenie: art. 8 pkt 5, 9 i 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l."). W uzasadnieniu odwołujący się podniósł, że organ w toku postępowania nie wykazał, aby podatnik wykorzystywał środki transportu o nr rej. [...], [...], [...], na cele pozarolnicze. Zaznaczył przy tym, że wskazane środki transportu nie figurowały w jego ewidencji środków trwałych w 2015 r. jako środki transportu. W przekonaniu strony istotną okolicznością w sprawie jest faktyczne wykorzystanie przedmiotowych środków transportu, a nie ich samo ujęcie w ewidencji środków trwałych. Ponadto odwołujący się stwierdził, że zgodnie z ustawą z dnia 15 listopada 198 4 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 617 ze zm. - w skrócie: "u.p.r.") należy go zakwalifikować jako podatnika podatku rolnego (nie wyklucza tego fakt, że równocześnie prowadzi działalność gospodarczą).