Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Lu 32/17

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Strzelec po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 marca 2017 r. sprawy ze skargi M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty podatku akcyzowego uiszczonego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu styczniu 2006r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania M. E.-L. spółki z o.o. w L. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] r. odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu styczniu 2006 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że w dniu [...] listopada 2006 r. do Urzędu Celnego wpłynął wniosek spółki o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu styczniu 2006 r.

Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za styczeń 2006 r. w kwocie [...]zł. Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 26 października 2007 r. sygn. akt I SA/Lu 514/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny [...] uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego. Sąd wyraził pogląd, że przepis art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE spełnia przesłanki do uznania go za bezpośrednio skuteczny, albowiem jest on treściowo jasny i precyzyjny, a także bezwarunkowy. Stanowi on, iż dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna i gaz ziemny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. Wynika z niego, że zobowiązanym z tytułu zapłaty podatku akcyzowego nie jest, jak wynika to z przepisów prawa krajowego, podmiot wydający energię elektryczną, czyli jej sprzedawca (producent). W konsekwencji, wskazany przepis dyrektywy Rady 2003/96/WE i dekodowana z niego norma prawna realizuje skutek w postaci zniesienia, wynikającego z przepisów ustawy krajowej, obowiązku zapłaty podatku akcyzowego przez sprzedającego (producenta) z tytułu jej wydania. W konsekwencji zaniechania transpozycji dyrektywy energetycznej do porządku prawa krajowego skarżąca spółka, jako podatnik, poniosła konkretnie określony ciężar podatkowy, do którego nie była zobowiązana. Nie może więc ponosić konsekwencji zaniechania wykonania dyrektywy adresowanej do państwa. Brak jest również podstaw, aby pozbawiać podatnika prawa do żądania nadpłaty na tej tylko podstawie, że każdy uiszczony podatek akcyzowy lub inne podatki pośrednie, są w całości przerzucane na konsumenta, kosztem którego następuje przysporzenie dla Skarbu Państwa, tym bardziej, że w sferze tej istotną rolę ogrywają prawa wolnego rynku. Determinują one zarówno zakres, jak i także możliwość przerzucenia ciężaru podatkowego.