Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Gl 151/17

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Zakładu Produkcyjno-Handlowego "A" sp. z o.o. w D. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji) z dnia [...] r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w C. nr [...] z dnia [...]r. nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nr [...] z dnia [...] roku określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w wysokości 55.053 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...] o numerze nadwozia [...].

Naczelnik Urzędu Celnego w C. decyzją nr [...]z dnia [...] roku określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...] o nr nadwozia [...]w wysokości 55.053 zł. Jednocześnie w dniu 27 października 2016r. Naczelnik Urzędu Celnego w C. wydał postanowienie nr [...] nadające rygor natychmiastowej wykonalności ww. decyzji.

W zażaleniu Strona postawiła organowi zarzut naruszenia przepisu art. 239b §1 pkt 4 i §2 oraz art. 121 §1 i art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez błędną interpretację i zastosowanie skutkujące przyjęciem, iż zaistniały okoliczności uprawdopodobniające, iż zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane z uwagi na krótszy niż 3-miesięczny okres do przedawnienia w sytuacji gdy brak jest w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, iż zobowiązanie nie zostanie wykonane, a sam zbliżający się upływ okresu przedawnienia nie skutkuje powstaniem jakiegokolwiek ryzyka niewykonania zobowiązania, bowiem automatyczne przyjmowanie tych okoliczności czyniłoby zbędną przesłankę wskazaną w art. 239b Ordynacji podatkowej toteż doszło do błędnego uznania, że zachodzą przesłanki do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji, a ponadto nie wyjaśniono przesłanek którymi kierował się organ przy załatwieniu sprawy, uniemożliwiono załatwienie sprawy bez stosowania środków przymusu przez co prowadzone postępowanie nie budzi zaufania do organów podatkowych.