Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Bd 771/16

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant: Referent- stażysta Katarzyna Gołda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. (obecnie: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B.) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od kwietnia do sierpnia 2014r. oddala skargę

Uzasadnienie

W wyniku stwierdzonych nieprawidłowości w trakcie przeprowadzonego postępowania kontrolnego w firmie i. D. B., które zostały zawarte w protokole z badania ksiąg podatkowych z [...] kwietnia 2016r., decyzją z dnia [...] czerwca 2016r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od kwietnia 2014 r. do sierpnia 2014 r. i określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień 2014 r., maj 2014 r. i sierpień 2014 r. w kwocie [...]zł, wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za czerwiec 2014 r. i lipiec 2014 r. w kwocie [...]zł oraz określił podatek do zapłaty z tytułu wystawienia 83 wymienionych w decyzji faktur w łącznej wysokości [...] zł. W oparciu o zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy organ kontroli skarbowej ustalił, że zarówno transakcje zakupu, jak i sprzedaży udokumentowane spornymi fakturami, były transakcjami fikcyjnymi w ścisłym tego słowa znaczeniu. Skarżący działając pod firmą i. D. B. nie dokonał zakupu, ani sprzedaży wymienionego w fakturach sprzętu elektronicznego (głównie smartfonów firmy A. typu i. , w mniejszym zakresie smartfonów firmy S. , i. , konsoli S. ). Rzekomi dostawcy nigdy nie dokonali bowiem rzeczywistej dostawy tego towaru, a ich działalność sprowadzała się jedynie do pozorowania działalności gospodarczej w branży handlu sprzętem elektronicznym i wprowadzaniem do obrotu fikcyjnych faktur tzw. "pustych faktur" w ścisłym tego słowa znaczeniu. Rolą kolejnych ogniw w łańcuchu transakcji - w tym i. D. B., jako 3, 4 lub 5 podmiotu w łańcuchu - było umożliwienie kontrahentom odliczenia podatku zawartego w fakturach VAT, który na poprzednich etapach obrotu nie został zadeklarowany i zapłacony. Skarżący świadomie uczestniczył w łańcuchu podmiotów oraz wykorzystał konstrukcję podatku od towarów i usług dla uzyskania niezgodnych z prawem korzyści. Nie prowadził faktycznej działalności gospodarczej i nie wykonywał czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Występując jako zarejestrowany podatnik podatku VAT w okresie objętym skarżoną decyzją wprowadził do obrotu prawnego 83 faktury VAT, nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Podmiot i. D. B. uczestniczył w łańcuchach wyłącznie fakturowego obrotu sprzętem elektronicznym, a jego działania związane były z oszustwem podatkowym (tzw. oszustwo karuzelowe). W oszustwie tym skarżący pełnił rolę pośredniego ogniwa w łańcuchu, którego rola ograniczała się do fakturowania sprzętu elektronicznego wykazanego na fakturach zakupu na rzecz określonych nabywców, ewidencjonowania tych faktur w księgach podatkowych i. D. B., a także dokonywania, za pomocą posiadanych rachunków bankowych, przelewów środków pieniężnych otrzymanych uprzednio od nabywcy towaru na rzecz jego dostawcy. Na gruncie tak ustalonego stanu faktycznego organ kontroli skarbowej zastosował w sprawie m. in. art. 86 ust. 1 i 2 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a oraz art. 108 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej ustawa o VAT.