Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 marca 2017 r., sygn. I SA/Po 1270/16

Pomoc publiczna; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 marca 2017 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K., postanowieniem z dnia 18 marca 2016 r., nr [...], odmówił X. sp. z o.o., z siedzibą w K. (dalej zwanej skarżącą) wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.

Skarżąca - będąca zakładem pracy chronionej - pismem z dnia 15 stycznia 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 03 lutego 2016 r., zwróciła się o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis w związku z poniesionym w dniu 22 grudnia 2015 r., wydatkiem ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, dotyczącym zapłaty za zakup samochodu ciężarowego. Nabycie samochodu zostało udokumentowane kserokopią faktury VAT na cenę brutto [...] zł. W dniu 22 grudnia 2015 r., skarżąca dokonała zapłaty za zakup ze środków ZFRON w kwocie [...]zł. Skarżąca wyjaśniła, że środki na powyższy wydatek pochodziły ze zwolnień z wpłat zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 1 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. wyjaśnił, że skarżąca jako pracodawca będący zakładem pracy chronionej, na podstawie art. 38 ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanej ostatnio ustawy, pobrane zaliczki na podatek dochodowy pracowników przekazuje w określonych ustawowo proporcjach na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Stosownie z kolei do postanowień art. 33 ust. 9 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dysponentem środków zakładowego funduszu rehabilitacji ZFRON jest zakład pracy chronionej, który ze środków tego funduszu pokrywa wydatki związane z finansowaniem rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych. Część wydatków dokonywanych z ZFRON stanowi pomoc de minimis, której dniem udzielenia jest dzień wydatkowania środków zgromadzonych na koncie ZFRON. Warunkiem uznania wydatkowania tych środków za pomoc de minimis jest przeznaczenie ich na cele wyszczególnione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, określającego rodzaje dopuszczalnych wydatków oraz warunki wykorzystania środków z tego funduszu. Zaznaczono ponadto, że uznanie dokonanego wydatku za pomoc de minimis wymaga również oceny dopuszczalności pomocy de minimis w świetle rozporządzeniem Komisji UE nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. W sprawie złożonego przez skarżącą wniosku o wydanie zaświadczenia przeprowadzono postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego stwierdzono brak podstaw do wydania zaświadczenia. Wyjaśniono, że poniesiony przez skarżącą wydatek z tytułu nabycia samochodu ciężarowego nie mieści się w katalogu dopuszczalnych wydatków ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Dokonany wydatek dotyczy zakupu samochodu ciężarowego, który zalicza się do KŚT do grupy 7 "Środki transportu", jednak na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego ostatnio rozporządzenia nie może być on uznany za wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu pracy chronionej. Samochód nie jest bowiem pomieszczeniem zakładu pracy chronionej.