Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 marca 2017 r., sygn. IV SA/Po 794/16

Planowanie przestrzenne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Józef Maleszewski Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2017 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miasta i Gminy Dolsk z dnia 29 października 2014 r. nr LI/359/14 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu miejscowości Dolsk 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 9 pkt 3 lit.c tej uchwały, 2. zasądza od Miasta i Gminy Dolsk na rzecz skarżącego Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Uzasadnienie

W dniu 29 października 2014 r. Rada Miasta i Gminy Dolsk podjęła Uchwałę nr LI/359/14 w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu miejscowości Dolsk (dalej też jako: "Uchwała" lub "Plan").

Pismem z 30 stycznia 2015 r., znak: KN-I.0552.5.2015.2, Wojewoda Wielkopolski (dalej też jako "Wojewoda" lub "Skarżący"), reprezentowany przez pełnomocnika, r.pr. M. M., zaskarżył w części ww. uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i wniósł o stwierdzenie nieważności jej § 9 pkt 3 lit. c - ze względu na istotne naruszenie prawa - a także o zasądzenie od Gminy Dolsk (dalej jako: "Gmina") na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik Skarżącego wyjaśnił, że zaskarżona uchwała została doręczona Wojewodzie w dniu 06 listopada 2014 r. W jej § 9 pkt 3 lit. c zakazano lokalizacji budynków mieszkalnych jednorodzinnych przy granicy działek budowlanych lub w odległościach mniejszych niż określone w przepisach odrębnych w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Autor skargi stwierdził, że zawarcie w planie miejscowym takich zapisów w formie zakazów stoi w sprzeczności z przepisami § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75 poz. 609, z późn. zm.; dalej też jako "rozporządzenie") oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 . - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.; w skrócie: "pr.bud."), dopuszczającymi wyjątki od zasady określonej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00