Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 marca 2017 r., sygn. II SA/Po 554/16

Planowanie przestrzenne; Administracyjne postępowanie; Gospodarka gruntami; Prawo miejscowe; Samorząd terytorialny

Dnia 2 marca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak Protokolant st. sekr. sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2017 roku sprawy ze skargi M. P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] czerwca 2016 roku nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie

Dnia [...] 2016r. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2016r., poz. 446) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015r., poz. 199 ze zm.) została podjęta uchwała Nr [...] Rady Miejskiej w P. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] elektrowni wiatrowych w gminie [...], którą opublikowano w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia [...] 2016r., poz. [...].

Uchwała ta została doręczona Wojewodzie [...] maja 2016r.

[...] czerwca 2016r. na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016r., poz. 446) Wojewoda wydał rozstrzygnięcie nadzorcze znak: [...] którym orzekł nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w P. z dnia [...] 2016r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] elektrowni wiatrowych w [...] ze względu na istotne naruszenie prawa.

W uzasadnieniu Wojewoda podał, że naruszono zasadę sporządzania planu, określoną w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 pkt 6 rozporządzenia. Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na skutek braku określenia parametrów zabudowy dla terenów rolniczych - łąk i pastwisk, oznaczonych symbolem "RZ", co do których nie wprowadzono zakazu zabudowy, mogącego przesądzić o ewentualnym braku konieczności wyznaczenia tychże parametrów. Zdaniem Wojewody plan musi zawierać ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, jeżeli w terenie powstają okoliczności faktyczne uzasadniające dokonanie takich ustaleń. Dopuszczenie na danym terenie nowej zabudowy bądź rozbudowy istniejących obiektów, czy też brak wyraźnego zakazu zabudowy na terenach o przeznaczeniu jednoznacznie związanym z różnymi formami zabudowy rodzi obowiązek ustalenia dla niej parametrów określonych w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy i § 4 pkt 6 rozporządzenia. Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 553 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne (a więc formę organizacyjną, nieodłącznie związaną z użytkowaniem rolniczym) uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. W konsekwencji więc brak wyraźnie określonego w planie zakazu zabudowy na terenach rolniczych oznacza jej dopuszczenie, co umożliwiają przepisy odrębne.