Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. I SA/Wr 1286/16

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędziowie sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant specjalista Agnieszka Dąbrowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu oprocentowania kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za luty, maj, sierpień, październik 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] maja 2016 r., nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 500 (słownie: pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] sierpnia 2016r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] maja 201r. nr [...] w przedmiocie odmowy Gminie C. (dalej: gmina/ skarżąca) zwrotu oprocentowania kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu za okres od dnia następnego po 60 dniu od dnia złożenia pierwotnych deklaracji VAT-7 za luty, maj, sierpień i październik 2015r. do dnia wskazanego w art. 78 § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015r., poz. 61; dalej: O.p.).

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu 9 lutego 2016r. do organu podatkowego pierwszej instancji wpłynęła korekta deklaracji dla celów VAT za poszczególne miesiące 2015r. W złożonych korektach wykazano nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w kwotach za: luty 2015r. - 305.479 zł; za maj 2015r. - 12.410 zł; za lipiec 2015r. - 2446 zł; za sierpień 2015r. - 106.583 zł; za październik 2015r. - 147. 291 zł. Powyższe kwoty zostały wskazane jako kwoty do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez skarżącą w terminie 60 dni. Równocześnie z powyższymi korektami złożony został wniosek o stwierdzenie nadpłaty w oparciu o art. 74 pkt 1, art. 77 § 1 pkt 4, art. 78 § 5, art. 79 § 2 i art. 80 § 1 O.p. w zw. z art. 87 ust. 7 i art. 91 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT). W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że w dniu 29 września 2015r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS) w sprawie Gmina W., C-276/14, EU:C:2015:635 wydał wyrok, w którym uznał, że art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006r. Nr L 347 s. 1 ze zm.; dalej: dyrektywa 112) należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników VAT, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. Przytoczono też zasadnicze motywy uzasadnienia. Jednocześnie skarżąca wskazała na komunikat prasowy Ministerstwa Finansów z dnia 29 września 2015r. z którego wynikała konieczność obowiązkowego "scentralizowania" w samorządach rozliczeń w zakresie VAT. Podkreślono też, że aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do połowy 2016r. wskazano, że nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń. Z komunikatu wynikała też informacja, że "scentralizowanie" rozliczeń nastąpi w przód. Samorządy mogą jednak, zgodnie z wyrokiem TS podjąć decyzję o dokonaniu korekt rozliczeń (uwzględniając model scentralizowany) nieobjętych przedawnieniem przy czym celem zachowania zasady neutralności - wskazano, ze korekty muszą zostać sporządzone w odniesieniu do całego poprzedniego 5 letniego okresu nieobjętego przedawnieniem. Odwołano się do uchwały NSA składu 7 sędziów z dnia 29 października 2015r., I FSP 4/15, CBOSA stwierdzającej, że zakład budżetowy nie może być uznany za odrębnego od gminy podatnika VAT. Skarżąca wskazała, że złożyła wniosek kierując się treścią zaprezentowanego wyroku TS, treścią komunikatu wydanego przez Ministerstwo Finansów, a także treścią art. 70 § 1 O.p., zgodnie z którym zobowiązanie w VAT za poszczególne miesiące od stycznia do listopada 2015r., co do zasady ulegnie przedawnieniu w 2020r. Podkreśliła, że realizowała w ww. okresie zadania inwestycyjne, które generowały przychód opodatkowany VAT ale z uwagi na strukturę organizacyjną gminy, przychód ten, a co za tym idzie podatek należny rozliczany był w deklaracjach cząstkowych jednostek budżetowych i zakładu budżetowego należących do gminy i po wielokrotnych konsultacjach z Biurem Informacji Podatkowej zdecydowano o dokonaniu scentralizowanych korekt gminy, uwzględniając w nich rozliczenia dokonane przez jej jednostki budżetowe, w tym zakład budżetowy. Odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych skarżąca wskazała, że należą jej się z mocy prawa zarówno odsetki od nadpłaconych kwot podatku wpłaconego za poszczególne miesiące 2015r., zgodnie ze złożonymi deklaracjami VAT-7, a także od zaniżonej kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie wykazanej w pierwotnie złożonych deklaracjach VAT-7 albowiem zgodnie z dotychczasowym stanowiskiem prezentowanym przez Ministerstwo Finansów podatek naliczony związany z realizacja inwestycji m.in. przez skarżącą, które to inwestycje generowały przychód związany ze sprzedażą opodatkowaną realizowaną przez jednostki budżetowe gminy nie podlegał obniżeniu o podatek należny. Tym samym wskazano, że nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu art. 87 ust. 7 ustawy o VAT stanowi nadpłatę podlegająca oprocentowaniu rozumieniu przepisów O.p., licząc od następnego dnia od 60 dnia od dnia złożenia pierwotnej deklaracji VAT-7.