Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. II SA/Po 968/16

Dnia 2 lutego 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant st. sekr. sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2017 roku sprawy ze skargi Alfreda na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia października 2016 roku w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia maja 2016 roku Prezydent Miasta wydał na podstawie art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 3, art. 8, art. 39, art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 163 ze zmianami) oraz art. 104 kpa (t.j. Dz. U. z 2016, poz. 23) decyzję odmawiającą przyznania pomocy Alfredowi na uregulowanie czynszu za kwiecień 2016r. w kwocie 1009,40zł. i zaległości czynszowych za miesiąc marzec 2016r.

W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 2 maja 2016r. Alfred złożył wniosek o udzielenie pomocy między innymi w formie zasiłku celowego na uregulowanie opłaty za czynsz za miesiąc kwiecień 2016r. w wysokości 1009,40zl. oraz zaległości czynszowych od stycznia 2011 r. do kwietnia 2016r. W dniu maja 2016r. miał miejsce wywiad środowiskowy, w trakcie którego ustalono, że zamieszkuje sam i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Dochód wnioskodawcy w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku tj. w kwietniu wynosił 592,84zł tytułem świadczenia rentowego z ZUS, co nie przekracza kryterium dochodowego dla merytorycznego rozpoznania wniosku. Dalej Prezydent podkreślił, że wbrew oczekiwaniom wnioskodawcy pomoc społeczna nie jest instytucją powołaną do comiesięcznego wspierania jednej osoby w opłacaniu jej zobowiązań, a powołaną do doraźnego wsparcia w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej. Tymczasem wnioskodawca do tej pory nie podjął działań w celu rozwiązania swojej sytuacji mieszkaniowej, pomimo licznych form pomocy zaproponowanych przez organ pomocy społecznej (złożenie wniosku o zamianę mieszkania, złożenie wniosku o przyznanie lokalu socjalnego). Nadto dnia maja 2016r. wnioskodawca wniósł również o pomoc finansową na opłacenie zaległości czynszowych od stycznia 2011r. do kwietnia 2016r. Organ w tym kontekście podparł się ugruntowanym stanowiskiem WSA w Poznaniu w sprawach ze skarg wnioskodawcy na odmowę udzielenia pomocy finansowej na opłacenie czynszu za poszczególne miesiące od lipca 2011r. Posiadanie przez skarżącego zadłużenia wobec właściciela zajmowanego lokalu nie stanowi przesłanki do przyznania zasiłku celowego określonego w art. 39 ustawy o pomocy społecznej. Poza tym, dotychczas wnioskodawca wielokrotnie otrzymywał zasiłek specjalny na cele mieszkaniowe, a zatem nie można uznać za prawidłowe żądanie regulowania za te same (między innymi wnioskowany) miesiące zaległości czynszowych, gdyż celem przyznania pomocy było uniknięcie powstania zaległości. Prezydent wyjaśnił również, że MOPR poczynił starania w celu wsparcia wnioskodawcy w rozwiązaniu trudnej sytuacji mieszkaniowej i finansowej. Pomimo prób nawiązywania z wnioskodawcą kontaktu wielokrotnie odmówił on współpracy. Tym samym nie wykorzystał możliwości poprawy swojej sytuacji i nie podjął prób przezwyciężenia swej trudnej sytuacji. Organ mając na uwadze wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu stanął na stanowisku, iż zadłużenia czynszowe nie stanowią uzasadnionej przesłanki udzielenia takiej pomocy, o jaką wnosi wnioskodawca.