Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. II SA/Kr 913/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie : WSA Paweł Darmoń (spr.) WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2017 r. sprawy ze skargi S. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 25 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 25 kwietnia 2016 r. nr [...]

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2016r, znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku S.T. o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Wójta Gminy G. z dnia 29 grudnia 2015 r. (znak: [...] ) zezwalającej na usunięcie opisanych w tej decyzji drzew gatunku wierzba w ilości 14 szt., rosnących na działce ewid. nr [...], położonej w miejscowości R. W uzasadnieniu postanowienia Kolegium wyjaśniło, że aby mogło zostać skutecznie wszczęte postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji, a zwłaszcza, aby postępowanie to mogło zostać zakończone wydaniem orzeczenia merytorycznego, w postępowaniu tym musi zostać m.in. wykazane, iż podmiot, który złożył wniosek posiada przymiot strony w rozumieniu art. 28 K.p.a. O tym, czy określonemu podmiotowi przysługują uprawnienia strony, a więc czy ma on interes prawny w rozstrzygnięciu danej sprawy, przesądzają przepisy prawa materialnego, z których wynikają dla tego podmiotu określone prawa lub obowiązki. Dla uzyskania przymiotu strony konieczne jest obiektywne istnienie po stronie podmiotu żądającego wszczęcia postępowania lub udziału w postępowaniu, interesu prawnego lub obowiązku, regulowanego przepisami prawa materialnego.

Istotę interesu prawnego, jako kryterium uzyskania legitymacji procesowej w postępowaniu administracyjnym sformułował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lutego 1984 r. (sygn. akt: I SA 1748/83) stwierdzając, że mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby. Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającego stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji. W takim wypadku obywatelowi nie przysługują atrybuty strony w postępowaniu administracyjnym, (zob. E. Smoktunowicz, Orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego. "Justitia", Warszawa 1994).