Wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. II SA/Ke 1038/16

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2017 r. sprawy ze skargi S. F. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania W. D. od decyzji Burmistrza z dnia [...] orzekającej o umorzeniu postępowania w sprawie wymeldowania z pobytu stałego S. F. z lokalu położonego w [...] nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy ustalił, że postępowanie

w niniejszej sprawie zostało wszczęte na wniosek W. D., który w dniu 6 lipca 2016 r. zwrócił się o wymeldowanie z opisanego wyżej lokalu S. F. argumentując, że został on zameldowany w spornym budynku bez zgody właściciela tj. wnioskodawcy. Do wniosku zostały dołączone dokumenty, tj. kserokopia aktu własności ziemi oraz kserokopia odpisu księgi wieczystej, wskazujące - zdaniem wnioskodawcy - na tytuł własności do spornej nieruchomości. Umarzając postępowanie na podstawie art. 105 § 1 kpa Burmistrz wskazał, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe, ponieważ wnioskodawca nie wykazał, że jest właścicielem budynku mieszkalnego o numerze porządkowym [...] w [...].

Organ odwoławczy przytoczył następnie treść art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności (tekst jedn. Dz.U. z 2015r., poz. 388) i stwierdził, że przepis ten służy eliminowaniu fikcji meldunkowej, tj. stanu, w którym ewidencja meldunkowa potwierdza zameldowanie w danym lokalu osoby, która faktycznie miejsce to opuściła. Oceniając powód umorzenia postępowania przez organ I instancji, tj. brak wykazania przez wnioskodawcę, że jest właścicielem budynku nr [...], Wojewoda zauważył, że na poparcie odwrotnych twierdzeń W. D. załączył do akt sprawy odpis księgi wieczystej [...] z której wynika, że właścicielem nieruchomości oznaczonej numerem [...] o pow. 300 m.kw. jest W. D., jak również przedłożył akt własności ziemi tej samej działki, będący podstawą wpisu w ww. księdze wieczystej. Ponadto oświadczył, iż z dokumentacji jaką posiada wynika, że na działce nr [...] znajduje się budynek mieszkalny o numerze [...]. Na istnienie budynku na działce nr [...] wskazuje załączona przez wnioskodawcę mapa sporządzona przez geodetę uprawnionego dnia 17.02.2014 r. Z drugiej strony w odpowiedzi na pytanie organu I instancji Starostwo Powiatowe wskazało, że w bazie ewidencji gruntów i budynków prowadzonej dla gminy [...], na działce nr [...] o pow. 300 m.kw., położonej w [...] ujawniono użytek B - tereny mieszkaniowe. Jednakże na przedmiotowej działce brak danych ewidencyjnych dotyczących budynku. Dodatkowo brak wpisów określających adres przedmiotowej działki. Dlatego w ocenie Wojewody, twierdzenie że "wnioskodawca nie wykazał że jest właścicielem budynku mieszkalnego o numerze porządkowym [...] w [...]" i umorzenie z tego powodu postępowania jest przedwczesne.