Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. III SA/Gd 1056/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2017 r. sprawy ze skargi J. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 10 października 2016 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 stycznia 2015 r. nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy [...] odmówił J. N. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na S. N. Powołując treść art. 17 ust. 1 punkt 1 oraz art. 17 ust. 5 punkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 114) organ stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia warunków przyznania świadczenia, bowiem jego żona E. N. decyzją z dnia 2 lipca 2013 r. (ze zmianą) nabyła prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem E. N. W tej sytuacji zachodzi przesłanka wyłączająca prawo drugiego członka rodziny do świadczenia pielęgnacyjnego.

Po rozpoznaniu odwołania od decyzji organu pierwszej instancji wniesionego przez J. N., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia 11 lutego 2016 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej w skrócie "k.p.a.") w zw. z art. 17 ust. 1, ust. 1b punkt 1 i ust. 5 punkt 4, art. 20 i art. 32 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art. 17 ust. 5 punkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów. W ocenie organu odwoławczego, organ pierwszej instancji wydając decyzję niekorzystną dla wnioskodawcy dokonał wyłącznie gramatycznej wykładni tego przepisu, z pominięciem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 listopada 2014 r. (sygn. akt SK 7/11), w którym Trybunał orzekł, że art. 17 ust. 5 punkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu obowiązującym do 13 października 2011 r. w zakresie, w jakim uniemożliwia przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego rodzicowi, który rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki, o której mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy, nad niepełnosprawnym dzieckiem, w sytuacji, gdy drugi z rodziców ma ustalone prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na inne dziecko w rodzinie, jest niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W ocenie organu odwoławczego, wskazany powyżej wyrok ma zastosowanie także przy wykładni przepisu art. 17 ust. 5 punkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych obowiązującego w dacie orzekania w sprawie. W związku z tym organ odwoławczy uznał, że zasada przyznania tylko jednego świadczenia pielęgnacyjnego w jednej rodzinie, wyrażona w art. 17 ust. 5 punkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie może mieć zastosowania.