Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. II SA/Bk 8/17

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 r. sprawy ze skargi K. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

W. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...], nałożył na K. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą K. z siedzibą w S., karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za naruszenia ustawy o transporcie drogowym polegające na:

1. nierejestrowaniu za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi;

2. używaniu tej samej wykresówki lub karty kierowcy przez kilku kierowców;

3. przekroczeniu maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu o czas powyżej 15 minut do jednej godziny;

4. przekroczeniu maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy o czas powyżej 15 minut do 30 minut oraz za każde rozpoczęte 30 minut.

Powyższe ustalono podczas kontroli drogowej samochodu ciężarowego marki S. o numerze rejestracyjnym [...] wraz z naczepą marki H. o numerze rejestracyjnym [...], przeprowadzonej w dniu 14 czerwca 2016 r. na odcinku autostrady A2 w kierunku W. w M. Przedmiotowym pojazdem kierował S. L., wykonujący w chwili kontroli międzynarodowy transport drogowy rzeczy w postaci materiału niebezpiecznego UN 1202 na trasie Niemcy - Litwa, na rzecz przedsiębiorcy K. M. Przebieg i wyniki kontroli zamieszczono w protokole kontroli drogowej nr [...] z dnia [...] czerwca 2016 r.

Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji złożył K. M. Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., art. 4 pkt 22 lit. a, art. 92a ust. 1 i ust. 2, art. 92b, art. 92c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm.; dalej powoływana jako ustawa), lp. 6.2.1, lp. 6.3.4, lp. 5.1, lp. 5.2 załącznika nr 3 do ustawy, art. 6 ust. 1, 4 w zw. z art. 4 lit. k. art. 7 w zw. z art. 4 lit. d i lit. j, art. 8 ust. 1 - 5, art. 9 ust. 1 w zw. z art. 4 lit. g rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, s. 1-14, ze zm.), art. 27 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz. Urz. UE L 60 z 28.02.2014, s. 1), utrzymał w mocy rozstrzygnięcie I - instancyjne. W decyzji podano następujące uzasadnienie do poszczególnych naruszeń: