Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. II SA/Lu 973/16

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi D. J. i H. J. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...]kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] I. stwierdza nieważność § 17 pkt 1 i załącznika nr 3 zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym działek skarżących o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...]; II. zasądza od Rady Gminy [...] na rzecz skarżących D. J. i H. J. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...]. Rada Gminy zmieniła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy G.. Skargę na uchwałę w trybie art. 101 ustawy z dnia [...]. o samorządzie gminnym wnieśli D. J. i H. J., zarzucając jej naruszenie art. 6 ust. 2 pkt 1-2 ustawy z dnia [...] r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. [...] z późn. zm.) poprzez niczym nieuzasadniony brak wyraźnego wskazania w treści skarżonej uchwały dla terenu objętego załącznikiem nr [...] do skarżonej uchwały i oznaczonym symbolem 1P/U dopuszczalności budowy na tym obszarze biogazowi; art. 17 pkt 4 w związku z art. 20 ust. 2 i w związku z art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niesporządzenie prognozy oddziaływania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko i nieprzedłożenie jej wojewodzie; art. 17 pkt 5 w związku z art. 20 ust. 2 w związku z art. 27 tej ustawy poprzez niesporządzenie prognozy skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego i nieprzedłożenie jej wojewodzie oraz naruszenie art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] r. poprzez niczym nie uzasadnione odmienne potraktowanie obszarów objętych załącznikiem nr [...] i załącznikiem nr [...] do skarżonej uchwały. Wskazując na powyższe uchybienia skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów wskazanych w uzasadnieniu skargi i znajdujących się w aktach procedury planistycznej na okoliczności wskazane w skardze. W uzasadnieniu skargi podano, że skarżący są właścicielami działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...] położonych w miejscowości S.. W wyniku zmiany planu zaskarżoną uchwałą powyższe działki zostały przeznaczone pod zabudowę produkcyjną, składy, magazyny i usługi. Wprawdzie nowe przeznaczenie przedmiotowych działek jest zasadniczo zgodne z ich interesem jednak w § 17 pkt 1 uchwały nie wskazano wyraźnie dopuszczalności budowy na tym terenie biogazowni, co uniemożliwia jej podłączenie do sieci energetycznej. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 8dą ustawy z dnia [...] r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) warunkiem przyłączenia biogazowni do sieci energetycznej jest wyraźne wskazanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego możliwości budowy takiej inwestycji (np. w taki sposób, jak to uczyniono w § 42 skarżonej uchwały). To z kolei oznacza brak możliwości uzyskania współfinansowania planowanej inwestycji ze środków Unii Europejskiej., dla ich uzyskania niezbędnym jest bowiem, aby nadwyżka energii elektrycznej produkowana przez biogazownię była odprowadzana do sieci energetycznej. W mniemaniu skarżących brak wyraźnego wskazania dopuszczalności budowy biogazowni na należącym do nich terenie jest niezrozumiałe i godzi nie tylko w ich interes prawny i faktyczny, ale również w interes społeczny, gdyż inwestycja ta miała zapewnić miejsca pracy dla mieszkańców gminy G.. Kuriozalne jest przy tym, że budowa takiego przedsięwzięcia jest, co do zasady, dopuszczalna, a jedynie nie zostało to wskazane w sposób wyraźny w treści uchwały. Skarżący wspomnieli, że wnioskiem z [...]. dzierżawca nieruchomości wystąpił o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia polegającego na budowie biogazowni rolniczej położonej na ww. działkach. Decyzją z [...]. postępowanie w tej sprawie zostało umorzone. Jest oczywiste, że gmina miała pełną wiedzę o ich planach, zatem powinna uwzględnić także tę okoliczność. Skarżący zwrócili uwagę, że art. 7 ust. 8dą ustawy Prawo energetyczne został dodany dopiero [...] roku, a zatem na etapie składania wniosku o zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie było potrzeby zastrzegania, aby w planie w sposób wyraźny wskazywano dopuszczalność budowy biogazowni. Wskazali ponadto na brak w aktach sprawy prognozy oddziaływania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na środowisko oraz prognozy skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, które to dokumenty są wymagane przez art. 17 pkt 4 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wprawdzie w aktach procedury planistycznej znajdują się wydruki pod tytułem "Prognoza skutków finansowych. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru gminy G." oraz "Prognoza oddziaływania na środowisko zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy G." jednak na żadnym z tych wydruków nie znajduje się jakikolwiek podpis, a zatem nie mogą zostać uznane za dokumenty, o których mowa w art. 17 pkt 4 i 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Według skarżących, nawet jeśli Gmina G. posiada przedmiotowe wydruki w wersji podpisanej, to ich nieprzedłożenie wojewodzie jest oczywistym naruszeniem normy art. 20 ust. 2 powyższej ustawy.