Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 grudnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 3097/15

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sylwester Golec, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Olesińska, sędzia WSA Katarzyna Owsiak (sprawozdawca), Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kalinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi R.S.A. z siedziba w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W.(dalej: DIS/organ odwoławczy) z dnia [...] września 2015 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (dalej: DUKS/organ pierwszej instancji) z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia R. S.A. (dalej: spółka/skarżąca) kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień, październik i listopad 2011 r., kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za wrzesień i grudzień 2011 r. oraz kwoty zwrotu różnicy podatku za wrzesień i grudzień 2011 r.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w toku postępowania kontrolnego prowadzonego przez DUKS badaniem objęto transakcje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT) na rzecz włoskiego kontrahenta L. Trading s.r.l. z siedzibą w M. ([...], dalej: L.) udokumentowanych fakturami, których zestawienie ujęto w tabeli na stronach 2-6 decyzji organu pierwszej instancji. W ocenie DUKS spółka nie dokonała WDT na rzecz włoskiego kontrahenta L. i nie nabyła prawa do opodatkowania przedmiotowych transakcji stawką 0% podatku od towarów i usług na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) ustawy o VAT, gdyż towary, które rzekomo miały być przedmiotem dostaw do L. w rzeczywistości zostały dostarczone do polskich podmiotów. Organ pierwszej instancji ustalił, iż towary te nie opuściły terytorium kraju, a dokumenty CMR wystawione z tytułu transakcji potwierdzają nieprawdę i nie stanowią dowodu na ich wywóz na terytorium Włoch. Z tytułu dostaw tych towarów na rzecz krajowych odbiorców polska spółka M. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej: M.) wystawiała fikcyjne faktury sprzedaży, a udziałowcem tego podmiotu był właściciel L. pan D. C.