Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 2570/15

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Janeczko, Sędziowie sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca) sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant referent stażysta Katarzyna Nartanowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w podatku od towarów i usług za luty 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w W. (zwany dalej: "DIS") decyzją z [...] lipca 2015r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (zwany dalej: "DUKS") z [...] kwietnia 2015r. wydaną wobec Skarżącego - A. W. prowadzącego od marca 1994r. zarejestrowaną działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "N.", w której określono Skarżącemu nadwyżkę podatku od towarów i usług (zwany dalej: "VAT") naliczonego nad należnym do przeniesienia na luty 2010r.

DIS w uzasadnieniu wskazał, że Skarżący, który prowadził działalność hurtowo-detaliczną w zakresie sprzedaży wyrobów hutniczych i materiałów budowlanych, w ramach rozliczenia za luty 2010r. odliczył VAT z faktur dotyczących nabycia stalowych prętów żebrowanych, wystawionych od [...] do [...] stycznia 2010r. przez S. sp. z o.o. w G. (zwana dalej: "Kontrahentem"), która od [...] stycznia 2011r. zmieniła swoją siedzibę (K.). Kontrahent miał rzekomo nabywać towary od M. Sp. z o.o., i C. Sp. z o.o., a okoliczności w zakresie fikcyjnego nabywania towarów zostały potwierdzone w wydanej wobec następcy prawnego Kontrahenta (P. Sp. z o.o. w B.) decyzji DUKS w K. z [...] lutego 2014r. w przedmiocie VAT m.in. za styczeń i luty 2010r. w trybie art. 108 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. nr 177, poz. 1054 ze zm., zwana dalej: "u.p.t.u."). Na mocy ww. decyzji określono ww. spółce VAT do wpłaty z tytułu wystawienia faktur niedokumentujących faktycznych zdarzeń gospodarczych. W tym samym trybie DUKS w K. wydał też decyzje za kontrolowany okres (I i II 2010r.) wobec: M. - [...].12.2013r. i C. - [...].12.2013r. w związku z wystawieniem faktur niedokumentujących faktycznych zdarzeń gospodarczych. Z decyzji tych wynika, że ww. spółki nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej, nie dysponowały towarem z faktur, a C. nie wystawiała faktur na rzecz Kontrahenta a jedynie na rzecz M., która nie prowadziła działalności pod adresem wskazanym na fakturach, nie posiadała pomieszczeń magazynowych, środków transportu, nie zatrudniała pracowników, choć wykazywała wielomilionowe obroty; nie miała też rachunku bankowego; nie przedstawiła dokumentacji handlowej związanej z działalnością gospodarczą, a jej głównymi dostawcami były firmy z siedzibą w R. (G., w której dokumentach jest pełnomocnictwo dla D. W/ i B. S.), na C. (C. LTD, która nie składała deklaracji VAT i nie reagowała na wezwania organu podatkowego, a jej przedstawiciel J. J. 2 lutego 2011r. opisał proceder fikcyjnych WDT i WNT - s. [...] -[...] zaskarżonej decyzji), choć nie miała dokumentów VAT-UE, VAT-UEK. M. wystawiała faktury sprzedaży towaru na rzecz Kontrahenta w cenach niższych, niż wynikające z faktur zakupu od G., a faktury sprzedaży z datą wcześniejszą, niż data z faktur zakupu. Prezes G. [...] marca 2011r. opisał proceder fikcyjnych WDT i WNT, podkreślając, że wyroby stalowe pochodziły z K. (s. [...] -[...] zaskarżonej decyzji).