Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 3509/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Przybysz, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi W. Sp. J. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją ostateczną z dnia [...] września 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2011 r., określającą wobec W. Sp. z o. o. w W. (obecnie W. Sp. j., dalej zwanej "Skarżącą", "Stroną" lub "Spółką") kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik i grudzień 2007 r., oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe za marzec, kwiecień i listopad 2007 r.

Organ odwoławczy potwierdził w swoim rozstrzygnięciu ustalenia Organu pierwszej instancji, wskazujące, że usługi budowlane wyszczególnione na fakturach VAT pomiędzy spółką P. oraz spółką W., a Stroną, w rzeczywistości nie miały miejsca. W związku z powyższym stwierdził, iż Spółka w kontrolowanym okresie obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 472 153 zł na podstawie faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji wystawionych przez powyższe firmy, czym naruszyła art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej zwanej też "ustawa o VAT" lub "ustawą").

Na przedmiotową decyzję Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. III SA/Wa 3092/12, oddalił skargę.