Wyrok WSA w Opolu z dnia 1 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Op 393/16

Administracyjne postępowanie; Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant St. sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 września 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania usług opiekuńczych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez T. R., jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 23 września 2014 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie z dnia 30 kwietnia 2014 r., o odmowie przyznania skarżącemu świadczenia w formie usług opiekuńczych.

Zaskarżone rozstrzygnięcie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:

T. R., wnioskiem z dnia 1 lipca 2014 r., zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie o przyznanie usług opiekuńczych. W uzasadnieniu wniosku podał, że jest za przyznaniem takiej formy pomocy, która zapewni mu pomoc w utrzymaniu czystości w mieszkaniu, przygotowaniu posiłków z uwzględnieniem diety, zakupie artykułów żywnościowych i innych niezbędnych do życia, w higienie, w praniu bielizny osobistej i pościeli, w załatwianiu spraw urzędowych, w dojściu do placówek służby zdrowia i innych, w pielęgnacji i przy ćwiczeniach rehabilitacyjnych zleconych przez lekarza, w podtrzymywaniu psychofizycznej kondycji, tj. m.in. w podtrzymywaniu kontaktów sąsiedzkich, każdego dnia i o każdej porze, jeśli będzie tego wymagała sytuacja zdrowotna lub losowa. Wnioskodawca zwrócił się o przyznanie usług opiekuńczych w wymiarze co najmniej 92 godzin miesięcznie. Decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 r., nr [...], Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w Nysie, działający z upoważnienia Burmistrza Nysy, na podstawie art. 50 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 z późn. zm.- zwanej dalej ustawą), odmówił przyznania T. R. wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu organ przytoczył brzmienie przepisu art. 50 ustawy oraz przepisu art. 23 i art. 27 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, a następnie opisał ustalony stan faktyczny w sprawie. Organ podał, że na podstawie wywiadu środowiskowego ustalono, iż T. R. - dalej zwany skarżący, jest żonaty, ale prowadzi jednoosobowo gospodarstwo domowe i utrzymuje się renty z tytułu niezdolności do pracy. Z zaświadczenia z ZUS z dnia 5 marca 2014 r. oraz zaświadczenia komornika z dnia 9 kwietnia 2014 r. ustalono, że dochód skarżącego w marcu 2014 r. wyniósł 701,30 zł. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ wskazał, że T. R. jest osobą niepełnosprawną, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym i porusza się za pomocą [...]. Nawiązując do treści wniosku, organ wyjaśnił, że opiekunki świadczące usługi opiekuńcze są etatowymi pracownikami organu i świadczą pracę w godzinach od 7.00 do 15.00 bądź od 8.00 do 16.00. Przy czym, w przypadku osób zupełnie samotnych proponowane jest umieszczenie w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym bądź w Domu Pomocy Społecznej. Organ zwrócił też uwagę, że skarżący w dniu 2 sierpnia 2013 r. zawarł związek małżeński. Ze złożonego przez ww. oświadczenia wynika, iż małżonka nie zamieszkuje wspólnie z nim, ale pomaga mu w sprzątaniu mieszkania, przygotowaniu posiłków, dokonuje zakupów, zmienia i pierze pościel, myje okna. Pomaga także w dotarciu do urzędów i placówek służby zdrowia oraz w wykonywaniu niezbędnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, jak i przy czynnościach higienicznych po atakach, organizuje spacery. Organ zaakcentował, że z treści art. 50 ustawy oraz przepisów art. 23 i art. 27 Kodeksu rodzinnego wynika, iż w pierwszej kolejności do świadczenia usług opiekuńczych wobec małżonka zobowiązany jest drugi małżonek, gdyż poprzez zawarcie związku małżeńskiego małżonkowie mają obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny, którą założyli. Stąd też skoro czynności, o które wnioskowała strona wykonuje jego małżonka, to brak jest podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia. Podkreślił również organ, że skarżacy nie dostarczył zaświadczenia lekarskiego, z którego wynikałoby, że wymaga przyznania usług opiekuńczych, dołączył jedynie zaświadczenie z dnia 1 kwietnia 2014 r. chirurga ortopedy, z którego wynika, że wymaga on pomocy w czynnościach dnia codziennego, ale brak jest stwierdzenia co do konieczności przyznania usług opiekuńczych świadczonych przez Ośrodek Pomocy Społecznej.