Orzeczenie
Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1252/16
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant st. referent Maciej Lipiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" r., Nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych oddala skargę.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 24 maja 2016 r., Naczelnik Urzędu Celnego w "[...]" wymierzył "[...]" (zwanemu dalej "Skarżącym") na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 i art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 612, z późn. zm.), powoływanej dalej jako: u.g.h., karę pieniężną w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie "[...]", poza kasynem gry, tj. "[...]"
Jako podstawę rozstrzygnięcia organy celne powołały ustalony przez organ pierwszej instancji następujący stan faktyczny:
Funkcjonariusze celni Urzędu Celnego w "[...]" w ramach wykonywania obowiązków służbowych, w dniu 21 października 2015 r., ujawnili w opisanym wyżej lokalu, przedmiotowy automat, pod względem wizualnym i konstrukcyjnym przypominający automat do gier hazardowych. Przeprowadzono eksperyment procesowy, którego ustalenia bezsprzecznie wskazywały, że automat posiada wszystkie wymagane ustawą cechy, przesądzające o tym, że jest to automat do gry w rozumieniu u.g.h. Gry na automacie miały charakter komercyjny, udostępniane były odpłatnie, publicznie. Gry miały charakter losowy. Stwierdzono ponadto, że istniała możliwość wypłaty wygranej przez automat. W wyniku przeprowadzonych czynności ustalono, że właścicielem automatu jest skarżący.
Po rozpoznaniu odwołania skarżącego od decyzji organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Celnej w "[...]", decyzją z dnia 23 sierpnia 2016 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Stwierdził, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organ pierwszej instancji zastosował prawidłowe przepisy prawa materialnego przy zaistniałym stanie faktycznym.