Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. I SA/Po 2097/15

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: referent stażysta Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] r. [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję własną z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle następującego stanu faktycznego sprawy.

W dniu [...] r. skarżąca wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej z wnioskiem o przedłużenie zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych w [...] punktach gier zlokalizowanych na terenie województwa wielkopolskiego, udzielonego jej przez Dyrektora Izby Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...] r. nr [...] Skarżąca uzasadniając wniosek wskazała, że w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11, przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; dalej: "u.g.h."), w tym szczególnie art. 138 ust. 1 u.g.h., który nosi znamiona przepisu technicznego, dla swojej skuteczności wymagały notyfikacji w Komisji Europejskiej. Skutkiem niedopełnienia obowiązku notyfikacji jest bezskuteczność przepisów technicznych i obowiązek zaniechania stosowania tych przepisów przez sądy krajowe i jednostki administracji publicznej.

Dyrektor Izby Celnej decyzją z [...] r. odmówił spółce przedłużenia ww. zezwolenia. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ poddał analizie wskazany przez wnioskodawcę wyrok TSUE i stwierdził, że chociaż przepisy przejściowe u.g.h. przewidują zakaz wydawania, przedłużania i zmiany zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, to jednak art. 129 ust. 1 u.g.h. pozwala na dalsze prowadzenie ww. działalności, a zatem na dalsze używanie tych automatów. W tych okolicznościach, zdaniem organu, przepisów przejściowych u.g.h. nie można uznać za przepisy krajowe pozwalające jedynie na marginalne użytkowanie automatów do gier o niskich wygranych. Co do zasady przepisy ustawy o grach hazardowych nie mogą więc zostać uznane za przepisy techniczne w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE.L.98.204.37 ze zm.; dalej: dyrektywa 98/34/WE). Organ wskazał, że z punktów 36-37 uzasadnienia wyroku TSUE wynika nakaz badania przez sąd krajowy wszystkich przepisów, jeżeli nakładają warunki mogące wpływać na sprzedaż automatów do gier o niskich wygranych. Wobec powyższego rozważenia wymaga, czy przepis art. 138 ust. 1 u.g.h. wprowadza ograniczenia, które pozwalają stwierdzić, że jest to przepis techniczny, pozostawiający miejsce jedynie na marginalne zastosowanie produktu w stosunku do tego, którego można by rozsądnie oczekiwać. W opinii organu, koniec ważności zezwolenia nie jest równoznaczny z zakończeniem eksploatacji automatów do gier, ponieważ nie są one przypisane do danego zezwolenia. Automaty te można wprowadzić do kasyn, czy też w prosty sposób przeprogramować na urządzenia do gier o wyższe stawki. Natomiast automaty, które z uwagi na silną konkurencję nie będą mogły zostać wprowadzone do kasyn, będą mogły stanowić przedmiot obrotu na rynku wewnętrznym. Zdaniem organu, powyższa argumentacja pozwala przyjąć, że przepis art. 138 ust. 1 u.g.h. nie wpływa w sposób istotny bezpośrednio na właściwości lub sprzedaż automatów do gier o niskich wygranych, dlatego mógł stanowić podstawę wydania decyzji o odmowie przedłużenia spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na ww. automatach.